Jan Muller

Ja een hele leuke en super goed georganiseerde wedstrijd, oké op een buschauffeur na die de weg niet wist na dan. Gelukkig was dit na afloop met het terug gaan naar de parkeergarage. Alleen kan de organisatie daar verder niks aan doen

De wedstrijd zelf is een hele leuke met Pacers. Ik starte achter die van 03:15 en een beetje voorzichtig want dat was het hoogst haalbare, dacht ik dus. Het tempo bleek na een paar km, volgens meelopers, iets harder te zijn en dat verklaarde de pacer. Bijna niemand loopt een negatieve split, vandaar dat wij nu iets harder lopen en komen we op 03:15 binnen. Het was wel een beetje jojoën door het parcours, best veel onverhard en dus glad. Ik ben eigenlijk liever iemand die alleen loopt, maar dit was voor mij een openbaring, alles gemoedelijk en respectvol naar elkaar echt super. Ook gewoon een mooi parcours erg gevarieerd, bos, open, dorpjes en natuurlijk door de brouwerijen. Het weer deed ook heerlijk mee en het was zelfs aan de warme kant om te lopen. Bij de 30 kilometer vond ik dat het tempo naar beneden ging en ben ik bij de Pacers weggelopen. Toen liep ik dus echt alleen, met af en toe iemand inhalen . Ook leuk de km werden aangegeven eerst die van de 17 km, 300 meter verder die van de 25km en weer een paar honderd meter verder die van de marathon. Dus geen afstand klopte precies. Na de laatste km die aangegeven werd liepen we door de Duvel brouwerij naar de finish. De laatste km waren wel zwaar, maar met deze eindtijd mag dat ook wel 03:11:04. Gewoon erg tevreden! Hans deed er 03:53 over en was ook blij met zijn tijd, had vorige week nog een training van 42,2kmgedaan! Dan moet je gewoon tevreden zijn, wie kan dat, gewoon even 2 marathons lopen binnen een week in een leuke tijd.

Ja, 3 weken na Texel is dat de vraag. Wat ga ik doen dit voorjaar en zomer nu de Spartathlon er niet inzit. Het najaar in ieder geval de Bello Gallico! Die moet even afgemaakt worden. Alleen daarvoor weet ik het niet. Wel 2 weken herstel nodig gehad na Texel met behulp van de fysio, zaten toch wat knoopjes op de verkeerde plaatsen. Nu weer lekker opbouwen. Alleen leuke wedstrijden vinden is gewoon moeilijk dit jaar, komen niet uit, te kort, te ver weg enz. Dus ja we wachten maar af en zoeken nog maar verder, wie weet kom ik nog wat tegen. Hoop in mei nog wat te vinden en zo iedere maand iets, mooie trail van tussen de 60 en 100!
Zat wel WW’er aan de Grizzly 100 te denken, dat is een hele mooi voorbereiding richt de Bello.

wordt vervolgd.

Toch nog even dit, dit was 2016

Voor mijn moeder, vader, Martien en alle andere dierbaren.

             "Lopen is geen sport maar een manier van reizen”

                                  De laatste Jan Knippenberg memorial.

Vrijdagavond 25 maart, ik sta klaar om op reis te gaan, exact 00:00 vertrekken we.
We gaan een reisje maken van 125 km. en een boottochtje!
Een heel selectief gezelschap, met allemaal eigen bedoelingen tijdens deze reis.
Het is de laatste keer dat hij wordt georganiseerd, dat geeft het allemaal net een beetje meer.
De reisorganisatie is perfect, reisleiding en alle andere “ werknemers” zijn echt perfect, ik zou niet weten wat er beter kon.
Tijdens de nachtelijke uurtjes stond er iemand met een lamp boven ons, die van rechts achter naar linksachter ging, zou het de looplegende zelf zijn geweest?
Als er dan toch iets anders zou moeten, voor mij was sightseeing Scheveningen een overbodig uitstapje. Alleen het kon echt niet anders, wat is een stad saai en grauw.
Nee dan weer lekker op het strand op weg naar een super, super leuk boottochtje!
Dat was een klein avontuurtje op zich.
Jammer als we aan de overkant zijn, de helft van onze reis zit er al op.
Aan de overkant mag ik gelijk met wat honden spelen, gelukkig wilden ze niet mee naar Den Helder!
Het weer is fantastisch, net alsof het voor deze laatste reis allemaal perfect moet zijn.
Alleen aan alles komt een eind, zo ook aan deze reis en er kan ook maar één iemand als eerste aankomen.
Laat dat nu voor mij weggelegd zijn, de andere mochten gewoon langer genieten van de reis!
Ik kan alleen maar zeggen dat ik het een eer vond om met deze reis organisatie op pad te zijn geweest.

Het aller leukste is dat ik ze nu alle twee in de “Knip” heb, de zestig en honderdvijfentwintig.

Ja alweer de 120 van Texel en wat voor één! Windkracht 6-7, hagel, slagregen en buien. Dat betekent dus afzien met een grote G.
We, Hans ,Maaike, Marian en ik, gaan vrijdags al op tijd weg en komen lekker relaxt aan op Texel. ‘‘s avonds lekker gegeten en zaterdagmorgen een stukje losgelopen, wat is het nat in het Texelsbos hele stukken staan blank en ik begrijp nu waarom ze de route iets aangepast hebben. In de middag een rondje over het eiland gedaan en even de Hors op geweest. Kompleet gezandstraald kwamen we eraf, het strand lag er wel hard bij maar richting west volledig wind op de kop. Dat wordt lachen morgen als we hier teruglopen. Hans gaat de 60 lopen en brengt mij weg ‘‘s morgens om daarna nog lekker te gaan slapen

Ja en daar ga ik dan om 04:35, weg om over een aantal uren hier weer te finishen. Ik had al besloten om heel rustig te starten om de 10 km. ongeveer te drinken en een gel erbij te nemen. Na de start gaan we de baan af en weer dat schitterende rode lint aan lichtjes voor me van de snelle starters. De eerste 5 km is wind mee en dat voel je goed. Door Oudeschild en dan even buitendijks allemaal goed te doen wind schuin tegen. Het stuk naar de vuurtoren is ook schuin van voren tot Cocksdorp daar is hij vol tegen. Na de vuurtoren gaan we het fietspad op en worden we getrakteerd op een stevig hagelbuitje, super blij dat ik een mutsje op heb. Het fietspad is gevarieerd omdat het in de duinen ligt, soms tegen, mee en windstil. Wanneer we het duin over gaan de Slufter in, km. 30, valt het met de wind mee gelukkig maar aan het eind van de Slufter gaan we voor de eerste keer het strand op. Wanneer ik boven ben wordt ik compleet gezandstraald en zie ik niks meer van de wind in combinatie met het zand. Ik loop met mijn hoofd naar beneden en zie dus alleen maar zand. Gelukkig kan ik wel langs de vloedlijn lopen en hier wind schuin voren, 5 km. energie verspillen. Gelukkig voelt het goed en tussen de oortjes ook. Natuurlijk nog even een buitje erbij. Nu zitten we in het bos ergens rond de 45 km. Hier is het relaxt lopen geen wind en gewoon lekker.Het bos uit richting strand is vol wind tegen en het duin over weer hetzelfde gezandstraald en blind naar beneden. Hier is het strand echt heerlijk om te lopen, eerste stukje wind schuin van achteren en het tweede stuk vol in de rug. We hadden ook het geluk dat het hoog water was, extra hoog i.v.m. de wind en afgaand de tweede ronde. Met wind mee ben je ook zo de Hors weer af. Nu op naar het keerpunt. Helaas was dit een drama, alle lopers van de 60 lopen op het fietspad richting startvak en ook de weg is een drukte van jewelste. Omdraaien bij de pont en bij de vrouwen mijn Camelbag vullen en een verse voorraad gelletjes. Nu op naar het grote afzien, gelijk wind op kop en na een 15 minuten weer een hagelbui, deze viel gelijk met de start van de 60 km. Nu ga ik de Hors weer op en dit is vol wind op kop. Ik loop stiekem in mijzelf te lachen, dit is eigenlijk gewoon leuk denk ik. Na een km op 3 draaien we een beetje naar rechts en is de wind dus schuin van voren. Ook hier komt een eind aan en wordt ik het duin overgeblazen. Terug weer in het bos nu wat zelfs warm is met een zonnetje erbij,. Wel van korte duur want weer een klein buitje om ons scherp te houden. Bos uit betekent weer het strand op, nu hebben we hem schuin van voren. Ergens staan de vrouwen, alleen zien ze mij niet te druk met foto’s te maken. Als ik roep ben ik er al voorbij, gelukkig hebben ze Hans wel gespot. Nu wordt ik het duin weer over geblazen en mag ik weer door de Slufter, alleen lopen er nu ook 60 lopers die fietsbegeleiding hebben en dat is niet leuk. Als we er afgaan moet ik jammer genoeg de bult over wandelen omdat er 60 lopers voor mij lopen en het pad te smal is om ze in te halen. Gelukkig is het fietspad lekker breed en denk ik aan 2015 toen mijn fietser mij hier pas na 4 km weer had ingehaald. Die had toen meer afgezien als weet ik nog. Het fietspad is weer een allegaartje wat wind betreft de heuveltjes worden ook al wat lastiger. Nog even wat regen erbij en dan ben ik bij de vuurtoren en staan de vrouwtjes er weer nu wel alert en na een spontaan kusje van mijn kant denk ik” op naar de laatste 25 km”. Bij de Cocksdorp wind mee en haal ik Leonie in, helaas opgebrand en wens haar nog even succes. Ze is in 12:23 gefinisht. Als we binnendijks lopen hebben we de wind schuin van achteren en dat loopt heerlijk. Bij de laatste wissel van de estafettelopers besluit een verkeersregelaar een bus voor te laten en mij even weer alert te houden, bedankt daarvoor! Nu is het dus nog 15 km. Als we het stukje om de molen gehad hebben gaan we rechts richting Oosterend en een hagelbui met vol wind tegen, was ook al te lang geleden dat we een buitje gehad hadden. Heerlijk weer de klinkers en andere steentjes in dat dorp. Leuk wel dat er nu publiek ons zat aan te juichen! Top met dat weer. Het dorp uit is weer wind mee en ineens staat er iemand naar een schuur te wijzen met erbij een bord DRINKS. Ik denk die staat normaal een stuk verder, zou het een spontaan idee zijn van de bewoner. Het blijkt de post te zijn die op de dijk wegwaaide en dus een veilig plekje moest krijgen. Kun je niet zeggen dat het niet hard waaide. Geen een van de kraampjes had een zeiltje. Nu op naar Oudeschild want als je daar uitloopt is het nog 5 km. Tot Oudeschild nog even genieten want dat is wind schuin van achteren. En ja daar gaan we dan 5 km. wind op kop de hoge berg ook nog even, alleen dat vals plat merk je nog niet eens met die wind tegen. Nu staat iedere km aangegeven en even nog Bram Bakker 60 km loper bedanken. Eerst even uit de wind hangen voorbij komen en dan de hoge berg op gaan wandelen, ik haalde hem weer in en het laatste stuk naar beneden nog even snel mij weer voorbij te lopen! Supersportieve vent. Daar is hij dan de finish, ik schiet bijna even vol! Wat een editie was dit super. Ik denk dat ik nu echt alles bijna gehad qua weersomstandigheden dit blijft mij wel bij. Mijn tijd was 11:33 en iedereen had er wel wat langer overgedaan. Een 7 plaats tussen alleen maar jonge talenten tussen de 23 en 45. Bram van Rijswijk, winnaar 120, had een superdag met maar 20 min. verschil, nummer 2 bijna een uur t.o.v vorige editie, vorige 09:31 nu 10:26. Voor de statistieken, DUV ultrastatisk geeft rekent mijn tijd terug leeftijdgerelateerd en dat is 09:24! Niet slecht van opa!

Het was gewoon een super gezellig weekend met ons vieren, Hans en Maaike bedankt voor die gezelligheid. De organisatie ook bedankt. Even in memoriam, voor mijn moeder welke ik in 2013 moest bellen dat ik uitgestapt was, in 2015 besefte ze niet meer dat ik hem uitgelopen had en 2017 overleden is. Vandaar die band metTexel. Martien Baars bedankt voor de mooie herinneringen aan alle wedstrijden waar je bij betrokken was, wat heb ik mooie herinneringen aan je “Skuumkoppe”.

Weer eens naar de Sallandse heuvelrug geweest. We, Hans en ik, rijden al op tijd richting Nijverdal om gewoon heel relaxt te kunnen starten. Dat is ook gelukt we waren ruim op tijd en relaxt ons ding gedaan. Om 08:00 worden we losgelaten en mogen we eerst een rondje Holterberg doen. Helaas valt dit rondje wat tegen. Grote stukken met bos zijn gekapt en het parcours is anders, gewoon niet zo mooi. Na door te zijn gekomen bij start finish gaan we tegengestelde richting de Hemelerberg. Dit is ook een heel ander rondje en er zitten meer stukken van het mountainbike parcours in. Helaas waren er ook veel wortels en ben ik 3 keer flink gevallen, laatste keer net voor de finish. Het leek best wel erg dacht ik achteraf, ze vroegen elke post of ik EHBO wilde! Had zelf eigenlijk niet in de gaten dat het er zo uitzag. Ook nog een paar stukjes die niet overeenkwamen met de gps gegevens en dat in combinatie met wat missende lintjes gaf ook wat extra km. Maar ook dit hoort erbij en ik heb er vreselijk van genoten, boven op de Hemelerberg wat een uitzichten en heerlijk om naar boven te lopen. Verder gewoon echt genoten van die vreselijk mooie natuur daar. Mijn tijd was 07:21 maar min de 3 km extra en het zoeken was het eerder richting 07:00 dus ook daar dik tevreden over. Als toetje ook nog 3 overal. Hans heeft er 09:27 over gedaan en was ook super tevreden, ook om dat hij nu eens niet gevallen was en ik wel. Dit was ook de eerste editie zonder Bertus als organisator en helaas was dat nog wel een minpuntje, ze moeten nog wel wat puntjes op de i zetten. Op naar Texel

Ja wat een jaar. Eigenlijk alleen maar hoogtepunten, 65 van Walcheren, Mega meijboom, tral L’ Labbaye, beartail en natuurlijk de Ultra Balathon als hoogtepunt. Die 2 waar ik uitgestapt ben, 24h Sittard 100km België zijn geen teleurstellingen. Dat is de Bello Gallico wel, dit blijft knagen en moet afgemaakt worden. Het aantal km dit jaar is op een klein verschil, 30 km, gelijk aan vorig jaar wel toevallig! Blessure vrij nog steeds en dat wil ik graag zo houden, want volgend jaar toch wel wat leuke dingen. Texel staat er inderdaad weer op en we beginnen met een 100 mijl, hopelijk een goede wat tijd betreft en dan zien we wel of er een directe kwalificatie voor de Spartathlon in zit, anders hopelijk ingeloot. Gaat dit niet lukken dan weet ik het nog niet. De Bello staat er tussen mijn oren al op, even afwachten wat de nazomer doet!
op naar een hopelijk net zo mooi 2024!

Ja weer een poging om deze eindelijk af te tikken! Helaas een maandag nog een hele dag ziek op bed, dus verstandig? Achteraf is alles makkelijk, nee dus. Helaas dit jaar alleen op pad omdat Hans een stevige koorts van corona had gehad, wel toevallig dat we alle twee nu ziek moeten worden. Leuke 50 mijl gelopen in zeer modderige en natte stukken. Op sommige plaatsen ruim over je enkels door de modder en tot over je enkels door het water. Tuurlijk op de onverharde stukken lekker glad en de nodige meters omhoog en omlaag. Ook met mijn nachtblindheid was het niet een goed idee om nog een 2 ronde te doen. Dan loop je alleen, langer in het donker en ik heb gewoon veel licht nodig. Bij de start ben ik gelijk in groepen gaan lopen voor het licht en was blij dat het eindelijk licht was. Teleurgesteld niet, had denk ik met 2 ronden heel lang herstel nodig gehad en over 5 weken staat de HoHo honderd op het programma. Dus helaas blijft de Bello een irritante doorn die eigenlijk wel eruit moet. Hoe weet ik nog niet maar vind het nu alleen maar erger worden dat hij niet afgemaakt is! Weet nog niet hoe ik hier volgend jaar tegen aan kijk, wie weet. Heb wel genoten van een perfect georganiseerde wedstrijd, jammer dat ik in het donker alleen maar van de uilen kon genieten en niet van het lopen. Dan duurt het ook lang. Toen het licht was en we mochten spelen in het water en de modder had ik weer naar mijn zin.

Heftig, dat is één woord dat recht doet aan deze trail! Om half 4 wordt ik opgepikt door Hans om naar het mooie S’Gravenvoeren te rijden in België waar de start om 06:00 is van de Grizzly 100 en de 83. Lekker op tijd daar om de nodige dingen te doen en om 05:50 staan we in het startvak, alleen is de start 5 min. uitgesteld omdat het druk was bij de toiletten. Er werd al verteld dat degene die droge voeten wilde houden beter naar huis kon gaan, na 500 meter waren ze toch al nat. Als we dan weg mogen, stond een beetje vooraan bij de eerste 50 denk ik, hebben we inderdaad natte voeten naar een paar 100 meter en droog worden ze niet meer!

De eerste 20 km lopen we in het donker en ik probeer in een groepje te blijven met volle bak licht erbij van mijn eigen lampje en dat werkt super. Het is glad glad en nog eens glad en dat in het donker. Naar boven lopen is dit wel te doen maar najaar beneden is het echt voorzichtig en dat is niks voor mij. Ik moet echt ingehouden lopen met deze omstandigheden denk anders wordt het een hele zware. Er zitten stukken bij waar hardlopen gewoon niet gaat omdat het te glad is en je hebt totaal geen grip. Eindelijk is het licht en kan ik een beetje versnellen en proberen mijn eigen ding te doen, maar bergop is gewoon nu al niks meer en besluit ik te wandelen op de steile stukken en dat waren er nogal wat. De plassen staan ook voor de rest van het parcours gewon over het hele pad en sommige waren ook best diep, leuk! Bij de 2 post is de splitsing van de 83 en 100 ik denk even zal ik de 83 maar doen gelukkig zit het in mijn hoofd goed en op naar die 100. Dit stuk loopt lang het drielanden punt en dan Duitsland in. Hier zit een stukje in waar ik voor stond en dacht hoe moet ik hier naar beneden zonder touw. O ja gewoon gaan zitten en glijden zo moet dat. Vuil zijn we toch al. Ook maak ik nog een mooie smakker op mijn knieën en zie wat bloed eruit komen, kijken we later wel naar. We zien de toren van het drielandenpunt weer in beeld en gaan terug naar de post, zelfde als de 2. Als ik daar weg ga is het gelijk heel rustig op het parcours en ga ik nog een keer richting grond, nu plat met mijn gezicht op mijn polsen en schouder. Au, au en heel veel au nu in mijn schouder, dat wordt wat morgen denk ik. Ondertussen is het een beetje opgedroogd op de gladde stukken en kun je daar wat dribbelen. Dat is van korte duur want nu zitten we op de route terug van de 58 km en die hebben echt alles omgeploegd. Er zit een stukje skihelling bij van een meter of 50 waar je bijna met handen en voeten naar boven moest kruipen zo glad. Het hardlopen omhoog is allang over en een leuke tijd gaat het ook niet worden daar baal ik echt van. Gelukkig de laatste post en iemand zegt nog 17 km! Meevaller denk ik en door echt afzien was het toch al ondanks dat de laatste km het parcours makkelijker waren als de eerste 75. Ook hier komt weer een eind aan en niet tevreden met mijn tijd en plaats. 11:29 en een 20 plaats van de 280 deelnemers niet tevreden maar toch een voldaan gevoel. Volbracht, heel veel hoogtemeters en spekglad! Misschien meer trainen hierop, alleen ik zou niet weten waar en wanneer ik zo iets weer doe en waar je dit moet trainen zonder blessures op te doen. Daarom geen naar gevoel er aan overgehouden en gewoon op naar het volgende. Hans was dacht er natuurlijk hetzelfde over, blij dat hij de 100 ook gewoon weer gedaan heeft met dezelfde twijfel als ik had en ook lekker gevallen en toch genoten ervan. Hij zat net over de 14:00 en op plaats 94. Er blijken er 224 binnen de cut off tijd te zijn gefinisht en die was om 24:00 er waren 300 starters op de 100 en nog een 80. Op de 83 km.

voor de statistieken: ik was 1 man 55 en Hans 3 man 55. Daar kunnen we toch mee thuiskomen, bij een cross waar40 man totaal meedoet hebben ze een prijsuitreiking voor iedere categorie, wij de eeuwige roem. Zie https://statistik.d-u-v.org zoeken op naam.

Achteraf was het een leuke en voor mij super zware trail. Ongeveer 3000 meter omhoog en dus ook weer naar beneden en dat met een super gladde ondergrond is als je er op terugkijkt toch wel weer leuk. Ondanks dat ik niet echt van de uitzichten en de natuur heb kunnen genieten, heb ik achteraf toch wel mooie dingen gezien. Veel buizerds en mooie uitzichten, alleen onder normale omstandigheden zou ik er nog meer van kunnen genieten. Nu een dagje later valt de spierpijn wel mee, alles zit wel wat vast van boven tot onder en mijn schouder is erg gevoelig. De knie is een leuk sneetje wat wel blijvend te zien zal zijn.

Weer een fantastisch mooie trail in België! We, Hans en ik, rijden om 05:30 weg naar Villers la Ville in België waar in een ruïne van een oud klooster de trail start. Ruim op tijd zijn we er en na de toiletbezoeken en oppikken van het startnummer gaan we richting start.

Om 08:00 worden op één of andere manier weggejaagd en zijn we onder weg. Na een rondje door de oude kloostertuinen gaan we de weg op omhoog over kinderkoppen die krijgen we op nog meer plekken en dat loopt niet echt lekker, zeker niet na een km of 30.Het parcours is tot een km of 17 uitgezet en dan mogen wij een km of 20 op gps lopen. Over het parcours kan ik echt alleen maar pluimen geven, echt alles erin wat je wilt. Er staat een filmpje op YouTube voor de liefhebbers. Vooraf was aangeven dat er Ruim 500 hoogtemeters in zaten, waren er dus 1000 en ook dus 1000 naar beneden, steile klimmen en lange glooiende ook naar beneden dus. Ondanks de droge dagen zat er een stuk in dat je door een soort van riviertje moest droge voeten houden lukte niet. Ook mooie open stukken, echte singeltracks, gravelpaden met die heerlijke stenen en als toetje een paar steile hellingen waar je met handen en voeten naar boven moest. Het was dus echt genieten! De eerste 30 km ging het echt super maar daarna begon het klimmen toch wel zwaar te worden, ook niet echt getraind dit soort klimmen. Ik liep vanaf het begin achter iemand die het parcours kende, bij het stuk navigeren gingen we een paadje in dat ik gewoon niet gezien had en ook niet opviel. Hij ging rechtsaf voordat ik het in de gaten had, keek ook bijna nergens op zijn horloge. Was ook een echte trailloper, naar beneden en naar boven moest ik echt mijn best doen om er bij te blijven. Helaas bij de 30 ging hij langzaam weg en is uiteindelijk 5 minuten voor mij gefinisht. Vanaf de laatste post, nog 8 km, was het klimmen niet hardlopend meer te doen en Over de laatste 5 km deed ik 40 minuten. Alleen als ik dit terug kijk ging dit bij iedereen in een zeer langzaam tempo, zaten die handen en voeten klimmen in! Als ik over de finish ben zie ik dat ik 5 overall ben en 4:25 er over gedaan heb. Hans komt er ook aan en finisht in 5:32. We zijn het er over eens dat het een super mooi parcours was en gezien onze trainingen we ook zeer tevreden mogen zijn met deze tijden! Als ik de dag erna uitloop voelt het eigenlijk niet slecht, alleen de bovenbenen voel ik van het dalen en wat zwabber benen. Op naar een volgende uitdaging!

Dit was voorheen de Ecotrail 80 km en daarna 65 nu dus nog maar 52 en werkelijk 50 km, jammer maar het parcours is wel zwaarder geworden. Nu zitten er nog wel lange stukken semi verhard en groffe gravelpaden in, maar in verhouding veel meer single tracks en slechte paden. Ook weet ik nu weer waarom ik dit zo leuk vind. Lekker door de modder, glad, nat, wortels, dan vind ik het leuk. Heerlijk trailen en stukken helemaal alleen door het bos niemand te horen of te zien.

Om 08:30 worden we na een leuk muziekstukje van een doedelzak speler weggeschoten. Ik start op mijn eigen tempo en loop ergens rond plek 15 schat ik en denk aan vorig jaar toen ik eerste man overal was. Het gaat nog een lange wedstrijd zijn en mijn gemak houden is belangrijk. Het groepje waar ik in loop is een gevarieerd gezelschap, op de vlakke stukken lopen ze weg en bergaf loop ik er weer bij, er is er 1 die totaal niet bergaf durft en ook nog 1 die bij wat gladdere stukken het moet laten gaan. Ik laat ze een meter of twintig voor me lopen en wacht lekker af. Om de 10km. een gel en drinken, er staan maar 2 posten 24 en 35 km. dus eigenlijk gewoon alles zelf bij hebben is het beste. Rond de 18 km krijgen we een hele lange single track, super slecht er was ook een run bike run en de fietsers konden er niet door alleen met de fiets dragen. Dat was het groepje dus waar ik in liep, gelijk een paar 100 meter losgelopen. Op naar de post beetje water en door. Een paar hele lange klimmen en weer wat mensen ingehaald, nu begin ik weer aan een podium te denken! Ik kan lekker mijn tempo blijven lopen en haal af toe no iemand in. Weer een paar hele leuke single Tracks, bijna niet te zien zo smal super paadje met wortels en lekker ongelijk. Als dit klaar is komen we op bekend terrein van de andere jaren. De tweede post is een feit en wat water en door. Weer een aantal lange klimmen over gravel en die stenen voelen niet echt fijn meer nu. Voordeel is dat de km lekker opschieten en ik al aan een podiumplaats denk. Deze km zijn hetzelfde als andere jaren en er lopen nu veel lopers van de 25km die ik opveeg, dat geeft altijd een extra boost! Ineens staat er een bord met nog 2 km en lopen dus anders als de andere jaren. Appeltje eitje nu. De renbaan op en nog 500 meter en het zit er weer op. Als ik over de finish ben komen ze van de organisatie melden dat ik 2 ben, nummer één zat een minuut of wat voor mij, dus het had een km 5 meer moeten zijn dan had ik hem ook gehad, denk ik. Weer een podium en een lekkere Chimay blond. Die zal ik met veel plezier leegmaken binnenkort.

Top georganiseerd en een veel leuker parcours, maar wel de laatste keer hier 4 keer is genoeg. Op naar de volgende uitdaging.