Wat een parcours, verschrikkelijk, mooi, nat en ondanks dat er geen hoogtemeters inzitten erg zwaar. Stukken waar geen pad was alleen maar lintjes volgen met, omgevallen bomen, losse takken op de grond, zompig mos en nog meer wat je eigenlijk niet wilt! Een en al genieten dus.
Alles ging prima tot een km of 70, toen ging er iets in mijn linkerschoen naast mijn grote teen gevoelig worden. Je denkt van” pijn is fijn en zeer gaat het toch nog meer doen”. Alleen bij 75 km was het net of ze met een hamer op de teennagel naast mijn grote teen sloegen bij ieder stap! Pijn, pijn en pijn! Stoppen schoen uit en kijken. Bloed onderuit de nagel en aanraken was niet te doen. DNF, balen, balen en nog eens balen. Dit is wel het ergste wat ik tot nu toe op loopgebied heb meegemaakt. Boos op, ja wat eigenlijk, maar vreselijk gefrustreerd hierdoor! Ik had mijn zinnen op een podiumplaats gezet, zeker na vorig jaar. Zondags de nagel er half afgeknipt en de blaar er half afgesneden. Maandag uit gelopen en alleen nog maar gevoelig. Dat is frustrerend, ik hoefde nog maar 45 km zondag. Nu maar uithuilen en vreselijk hard trainen tot alles zeer doet. Voorzichtig denk ik, volgend jaar?
Ondanks dat een geslaagd weekend want, Hans heeft na 2 pogingen nu een hele mooie medaille van de Indiansummerultra 120 km! 3 maal is scheepsrecht en ik ben super blij voor hem.
