Balen, balen en nog eens balen! De derde maal en weer een DNF.
We, Hans en ik rijden vrijdagnacht om 01:30 richting Oud Heverlee voor de Bello Galico. We weten dat deze het moet worden, geen gezeur maar een Kerel biertje straks. Wat loopt het helaas anders
Om 04:00 mogen we weg en wensen elkaar succes. de eerste km lekker rustig aan en in groep blijven om te profiteren van het licht. Het parcours ligt er redelijk bij, minder water, maar net zo glad. Dus ik weet nu al dat het 2 rondje erg lastig gaat worden, alleen in het donker en dus weinig licht. dat is voor later denk ik ook gelijk. Vol vertrouwen, rustig aan en lekker bezig blijven dan komt het goed. De eerste post gaat er aan komen en ik pak een broodje, wat drinken en weer door. Ondertussen ben ik ergens flink door mijn enkel gegaan en dat voelde ik nog wel een paar km. Ik dacht echt nu is het over, maar gelukkig verdween de ergste pijn. Net voor de 2 post val ik ook nog even op mijn knie, zelfde been en die was ook nog wel even gevoelig. bij de 2 post lekker een wrap en drinken. Daarna komt het natte stuk waar ik vorig jaar tot mijn kruis door het water moest, nu hebben ze het omgelegd en is het glad en tot je enkels door de modder. Ik begin rare pijntjes te voelen die ik wijd aan de gladde ondergrond waar je ondanks de trailschoenen weinig grip hebt. Ook beginnen nu de klimmetjes in de bossen met de afdalingen op diverse ondergronden. Dit voelt ook niet echt lekker en ik kan niet naar beneden knallen wat ik normaal wel kan. het doet toch echt wel iets meer pijn als normaal. bij de 3 post neem ik een hotdog en weer wat drinken, Als ik daar wegga merk ik dat na het even zitten het toch wel ongewoon raar voelt, linkerbeen, knie, heupen, steken in kuit links en dan begint mijn rug rechts onder ook steeds gevoeliger te worden. bergaf kan ik al bijna niet meer hardlopen en coördinatie is ook weg. De rug voelt hetzelfde als bij de UltraBalathon, alleen nu kan ik nog een beetje dribbelen. Dat wordt wat denk ik als ik nog een ronde moet in het donker. Geen coördinatie bijna en alles heel erg gevoelig. Bij de 4 post, waar je omdraait en tegengesteld gaat voor de 2 ronde ga ik even zitten en probeer alles even te resetten. maar als ik omhoog ga om een bord past is het duidelijk, over en uit. Weer een DNF, ik snap niet waar al die pijntjes vandaan komen en baal als een stekker. Na een tijdje komt Hans binnen en die ziet er ook al niet vrolijk uit. Onderweg ook al van allerlei rare dingen en hij denkt ook, als ik hiermee nog een ronde moet is het misschien wel helemaal over met hardlopen. We gaan de dropbag ophalen en naar huis. onderweg hebben we het er weer over waarom deze nou niet wil lukken, trainingen, ondergrond, tijdstip? we weten het niet en denken gelukkig weer aan volgend jaar, nieuwe dingen andere we zien het wel. dat is voor later.
Als ik thuis ben en mijn sokken uit doe om te gaan douchen zie ik een enkel die 2 keer zo dik is! Dus achteraf snap ik het in één keer, doorgelopen op de enkel is het euvel. Alle pijntjes komen omdat je toch anders gaat lopen om de enkel te sparen en dat werkt door op de rest. Ik werd vanmorgen wakker en kon niet uit bed komen van mijn rug en linkerbeen en na een ronde wandelen voelde mijn knie ook al niet fijn. Mijn enkel is ook een dag later nog iets dikker geworden. Dus de juiste beslissing genomen. Alleen nooit meer een Bello, dat weet ik nu ik de oorzaak weet nog niet zeker. Ik hou niet van een DNF en toch zeker niet voor zo’n wedstrijd.
