Heftig, dat is één woord dat recht doet aan deze trail! Om half 4 wordt ik opgepikt door Hans om naar het mooie S’Gravenvoeren te rijden in België waar de start om 06:00 is van de Grizzly 100 en de 83. Lekker op tijd daar om de nodige dingen te doen en om 05:50 staan we in het startvak, alleen is de start 5 min. uitgesteld omdat het druk was bij de toiletten. Er werd al verteld dat degene die droge voeten wilde houden beter naar huis kon gaan, na 500 meter waren ze toch al nat. Als we dan weg mogen, stond een beetje vooraan bij de eerste 50 denk ik, hebben we inderdaad natte voeten naar een paar 100 meter en droog worden ze niet meer!
De eerste 20 km lopen we in het donker en ik probeer in een groepje te blijven met volle bak licht erbij van mijn eigen lampje en dat werkt super. Het is glad glad en nog eens glad en dat in het donker. Naar boven lopen is dit wel te doen maar najaar beneden is het echt voorzichtig en dat is niks voor mij. Ik moet echt ingehouden lopen met deze omstandigheden denk anders wordt het een hele zware. Er zitten stukken bij waar hardlopen gewoon niet gaat omdat het te glad is en je hebt totaal geen grip. Eindelijk is het licht en kan ik een beetje versnellen en proberen mijn eigen ding te doen, maar bergop is gewoon nu al niks meer en besluit ik te wandelen op de steile stukken en dat waren er nogal wat. De plassen staan ook voor de rest van het parcours gewon over het hele pad en sommige waren ook best diep, leuk! Bij de 2 post is de splitsing van de 83 en 100 ik denk even zal ik de 83 maar doen gelukkig zit het in mijn hoofd goed en op naar die 100. Dit stuk loopt lang het drielanden punt en dan Duitsland in. Hier zit een stukje in waar ik voor stond en dacht hoe moet ik hier naar beneden zonder touw. O ja gewoon gaan zitten en glijden zo moet dat. Vuil zijn we toch al. Ook maak ik nog een mooie smakker op mijn knieën en zie wat bloed eruit komen, kijken we later wel naar. We zien de toren van het drielandenpunt weer in beeld en gaan terug naar de post, zelfde als de 2. Als ik daar weg ga is het gelijk heel rustig op het parcours en ga ik nog een keer richting grond, nu plat met mijn gezicht op mijn polsen en schouder. Au, au en heel veel au nu in mijn schouder, dat wordt wat morgen denk ik. Ondertussen is het een beetje opgedroogd op de gladde stukken en kun je daar wat dribbelen. Dat is van korte duur want nu zitten we op de route terug van de 58 km en die hebben echt alles omgeploegd. Er zit een stukje skihelling bij van een meter of 50 waar je bijna met handen en voeten naar boven moest kruipen zo glad. Het hardlopen omhoog is allang over en een leuke tijd gaat het ook niet worden daar baal ik echt van. Gelukkig de laatste post en iemand zegt nog 17 km! Meevaller denk ik en door echt afzien was het toch al ondanks dat de laatste km het parcours makkelijker waren als de eerste 75. Ook hier komt weer een eind aan en niet tevreden met mijn tijd en plaats. 11:29 en een 20 plaats van de 280 deelnemers niet tevreden maar toch een voldaan gevoel. Volbracht, heel veel hoogtemeters en spekglad! Misschien meer trainen hierop, alleen ik zou niet weten waar en wanneer ik zo iets weer doe en waar je dit moet trainen zonder blessures op te doen. Daarom geen naar gevoel er aan overgehouden en gewoon op naar het volgende. Hans was dacht er natuurlijk hetzelfde over, blij dat hij de 100 ook gewoon weer gedaan heeft met dezelfde twijfel als ik had en ook lekker gevallen en toch genoten ervan. Hij zat net over de 14:00 en op plaats 94. Er blijken er 224 binnen de cut off tijd te zijn gefinisht en die was om 24:00 er waren 300 starters op de 100 en nog een 80. Op de 83 km.
voor de statistieken: ik was 1 man 55 en Hans 3 man 55. Daar kunnen we toch mee thuiskomen, bij een cross waar40 man totaal meedoet hebben ze een prijsuitreiking voor iedere categorie, wij de eeuwige roem. Zie https://statistik.d-u-v.org zoeken op naam.
Achteraf was het een leuke en voor mij super zware trail. Ongeveer 3000 meter omhoog en dus ook weer naar beneden en dat met een super gladde ondergrond is als je er op terugkijkt toch wel weer leuk. Ondanks dat ik niet echt van de uitzichten en de natuur heb kunnen genieten, heb ik achteraf toch wel mooie dingen gezien. Veel buizerds en mooie uitzichten, alleen onder normale omstandigheden zou ik er nog meer van kunnen genieten. Nu een dagje later valt de spierpijn wel mee, alles zit wel wat vast van boven tot onder en mijn schouder is erg gevoelig. De knie is een leuk sneetje wat wel blijvend te zien zal zijn.
