Jan Muller

Balen, balen en nog eens balen! De derde maal en weer een DNF.

We, Hans en ik rijden vrijdagnacht om 01:30 richting Oud Heverlee voor de Bello Galico. We weten dat deze het moet worden, geen gezeur maar een Kerel biertje straks. Wat loopt het helaas anders

Om 04:00 mogen we weg en wensen elkaar succes. de eerste km lekker rustig aan en in groep blijven om te profiteren van het licht. Het parcours ligt er redelijk bij, minder water, maar net zo glad. Dus ik weet nu al dat het 2 rondje erg lastig gaat worden, alleen in het donker en dus weinig licht. dat is voor later denk ik ook gelijk. Vol vertrouwen, rustig aan en lekker bezig blijven dan komt het goed. De eerste post gaat er aan komen en ik pak een broodje, wat drinken en weer door. Ondertussen ben ik ergens flink door mijn enkel gegaan en dat voelde ik nog wel een paar km. Ik dacht echt nu is het over, maar gelukkig verdween de ergste pijn. Net voor de 2 post val ik ook nog even op mijn knie, zelfde been en die was ook nog wel even gevoelig. bij de 2 post lekker een wrap en drinken. Daarna komt het natte stuk waar ik vorig jaar tot mijn kruis door het water moest, nu hebben ze het omgelegd en is het glad en tot je enkels door de modder. Ik begin rare pijntjes te voelen die ik wijd aan de gladde ondergrond waar je ondanks de trailschoenen weinig grip hebt. Ook beginnen nu de klimmetjes in de bossen met de afdalingen op diverse ondergronden. Dit voelt ook niet echt lekker en ik kan niet naar beneden knallen wat ik normaal wel kan. het doet toch echt wel iets meer pijn als normaal. bij de 3 post neem ik een hotdog en weer wat drinken, Als ik daar wegga merk ik dat na het even zitten het toch wel ongewoon raar voelt, linkerbeen, knie, heupen, steken in kuit links en dan begint mijn rug rechts onder ook steeds gevoeliger te worden. bergaf kan ik al bijna niet meer hardlopen en coördinatie is ook weg. De rug voelt hetzelfde als bij de UltraBalathon, alleen nu kan ik nog een beetje dribbelen. Dat wordt wat denk ik als ik nog een ronde moet in het donker. Geen coördinatie bijna en alles heel erg gevoelig. Bij de 4 post, waar je omdraait en tegengesteld gaat voor de 2 ronde ga ik even zitten en probeer alles even te resetten. maar als ik omhoog ga om een bord past is het duidelijk, over en uit. Weer een DNF, ik snap niet waar al die pijntjes vandaan komen en baal als een stekker. Na een tijdje komt Hans binnen en die ziet er ook al niet vrolijk uit. Onderweg ook al van allerlei rare dingen en hij denkt ook, als ik hiermee nog een ronde moet is het misschien wel helemaal over met hardlopen. We gaan de dropbag ophalen en naar huis. onderweg hebben we het er weer over waarom deze nou niet wil lukken, trainingen, ondergrond, tijdstip? we weten het niet en denken gelukkig weer aan volgend jaar, nieuwe dingen andere we zien het wel. dat is voor later.

Als ik thuis ben en mijn sokken uit doe om te gaan douchen zie ik een enkel die 2 keer zo dik is! Dus achteraf snap ik het in één keer, doorgelopen op de enkel is het euvel. Alle pijntjes komen omdat je toch anders gaat lopen om de enkel te sparen en dat werkt door op de rest. Ik werd vanmorgen wakker en kon niet uit bed komen van mijn rug en linkerbeen en na een ronde wandelen voelde mijn knie ook al niet fijn. Mijn enkel is ook een dag later nog iets dikker geworden. Dus de juiste beslissing genomen. Alleen nooit meer een Bello, dat weet ik nu ik de oorzaak weet nog niet zeker. Ik hou niet van een DNF en toch zeker niet voor zo’n wedstrijd.

Opnieuw de Beartrail/ Grizzly 100!
Weer een super mooie deze keer, prachtig weer, super parcours en heel veel zin. Om 3:00 ‘‘s nachts apl weg vanwege een wegafsluiting, mooi op tijd daar om relax te kunnen starten. Om 06:05 worden er weer een 400 mannen en vrouwen losgelaten voor 100km in deze mooie en erg zware trail. Voor de statistieken, 2500 omhoog en 2500 omlaag. Paden met grote stenen, klei tot je knieën, ook nog met een tractor helemaal losgereden, omgewoelde bospaden en ook af en toe wet asfalt. Dat is een km of 75 nog leuk maar dan is het mooie er wel af! Vorig jaar was het overal spekglad en waren de laatste 25 het beste, nu was het andersom, de laatste 25 waren de boswerkers bezig geweest en gewoon wandelen was al moeilijk op sommige paden. Er was een pad daar hadden ze een laag stenen opgegooid van een cm of 20 bij 10, soort van lava stenen, dit was ruim een km daarachter een paar km omgewoeld bospad en dan nog een stukje van die lekkere klei. Dus gewoon afzien. Dit jaar wel kunnen genieten van de omgeving en een prachtige zonsopkomst! Daar was ik wel blij mee, want als je kunt genieten schieten de km ook beter op. Ook erg blij met mijn eindtijd, 10 minuten sneller als vorig jaar en de dag erna wel spierpijn maar niet zo erg als vorig jaar. Nu op plaats 19 bij de mannen en 22 overal. In mijn leeftijdscategorie 1 en bij de mannen 50 derde, dus ik mag niet klagen!
Op naar de Bello Gallico voor de laatste poging deze te finishen, vertrouwen is er nu heel blijven.

Ja weer terug naar deze mooie en goed georganiseerde wedstrijd.
We, Hans en ik rijden om 05:30 weer richting Viller le Ville voor deze super moooie wedstrijd. Het weer is super, windstil, zon en de temperatuur is 5 oplopend naar een graad of 18. Deze wedstrijd is 50 km en heeft 1000 op en 1000 down hoogtemeters. Dat is voor 50 km best veel, ook al zitten er langere klimmen in. De eerste 17 km is uitgezet en dan loop je 17 km op gps om weer terug op het parcours te komen. Dat betekent goed opletten want er zijn veel splitsingen, 12, 17, 33 en dus de 50 km. Ik ga rustig starten en proberen er zo lang mogelijk een mooie duurloop van te maken. Om exact 08:00 is de start en lopen we door de abdij tuin, anders als vorig jaar met gelijk een paar steile hellingen en wat gemene trappen om daarna het oude parcours op te gaan. Dat is een km over grote kinderkoppen omhoog a een procent of 7, ik wordt lang alle kanten voorbij gelopen. Als we dan het bos ingaan begint voor mij het genieten steile afdalingen met wortels, stenen, van die geulen waar je in loopt. Ook vreselijk mooie open stukken met een fantastisch uitzicht. Ook heel veel van die smalle paadjes waar je je voeten niet naast elkaar kunt zetten. Gewoon een super parcours. Er zijn 3 verzorgings posten waarvan er 1 onbemand is op het gps stuk. Daar ligt een hele voorraad met van alles zo klaar om te pakken. Na een km of 17 komen we weer op het parcours van de 33 en is het weer uitgepijld. Daar zit een stuk in dat heel veel modder is. Hier zak je tot ruim je enkels in met wat brede stroompjes water. Ik loop achter iemand die heel voorzichtig is en denk bij een stroompje ik stap er gewoon doorheen en ga er voorbij. Alleen is het tot mijn kruis diep en val eigenlijk aan de andere kant in de modder, nu ben ik echt vuil. Lachend ga ik door en hier wordt het steeds drukker met andere lopers en wandelaars. Na de laatst post besluit ik om het tempo wat omhoog te gooien, nog 10 km dan. We krijgen nog hele mooie stukken, alleen door de andere lopers kun je wat minder genieten omdat het vreselijk opletten blijft. Het is en blijft een uitdagend parcours. Als ik finish ben ik ook weer tevreden, 6 overall, 5 man en 1 en enige in mijn leeftijdscategorie in een bijna zelfde tijd als vorig jaar! 4:24 en vorig jaar 4:23. De tijd op strava is anders omdat de tijd waarneming nu op een ander plak pas starte, 1 km verder. Hans wilde binnen de 5 uur finishen en dat lukte hem ruim. Had veel minder getraind en flink last van zijn rug. Dus was ook weer tevreden met dit resultaat. Die mag in november met zijn zonen de echte marathon gaan doen. Athene, superleuk met zijn zonen samen om zo iets te doen.

wanneer ik zondag ga uitlopen voel ik alleen maar dat ik weinig echte bergtraining mis. Helaas kun je dit niet hier trainen. Op naar de Grizzly 100!

ja en dan ben je 60!
Ook al voelt het niet zo ik ben het toch. Natuurlijk merk je wel dat het ouder worden iets met je doet, maar we gaan gewoon door. Zolang het lichaam het toelaat wil ik dit jaar de Great Escape finishen. Als het dit jaar niks wordt, uitzonderingen er op na gelaten, stop ik met de echte ultra’s. Dan sowieso geen poging om te starten in de Spartathlon of iets vergelijkbaars volgen jaar. Dus op naar nog een paar mooie wedstrijden dit jaar.

Ja een hele leuke en super goed georganiseerde wedstrijd, oké op een buschauffeur na die de weg niet wist na dan. Gelukkig was dit na afloop met het terug gaan naar de parkeergarage. Alleen kan de organisatie daar verder niks aan doen

De wedstrijd zelf is een hele leuke met Pacers. Ik starte achter die van 03:15 en een beetje voorzichtig want dat was het hoogst haalbare, dacht ik dus. Het tempo bleek na een paar km, volgens meelopers, iets harder te zijn en dat verklaarde de pacer. Bijna niemand loopt een negatieve split, vandaar dat wij nu iets harder lopen en komen we op 03:15 binnen. Het was wel een beetje jojoën door het parcours, best veel onverhard en dus glad. Ik ben eigenlijk liever iemand die alleen loopt, maar dit was voor mij een openbaring, alles gemoedelijk en respectvol naar elkaar echt super. Ook gewoon een mooi parcours erg gevarieerd, bos, open, dorpjes en natuurlijk door de brouwerijen. Het weer deed ook heerlijk mee en het was zelfs aan de warme kant om te lopen. Bij de 30 kilometer vond ik dat het tempo naar beneden ging en ben ik bij de Pacers weggelopen. Toen liep ik dus echt alleen, met af en toe iemand inhalen . Ook leuk de km werden aangegeven eerst die van de 17 km, 300 meter verder die van de 25km en weer een paar honderd meter verder die van de marathon. Dus geen afstand klopte precies. Na de laatste km die aangegeven werd liepen we door de Duvel brouwerij naar de finish. De laatste km waren wel zwaar, maar met deze eindtijd mag dat ook wel 03:11:04. Gewoon erg tevreden! Hans deed er 03:53 over en was ook blij met zijn tijd, had vorige week nog een training van 42,2kmgedaan! Dan moet je gewoon tevreden zijn, wie kan dat, gewoon even 2 marathons lopen binnen een week in een leuke tijd.

Ja, 3 weken na Texel is dat de vraag. Wat ga ik doen dit voorjaar en zomer nu de Spartathlon er niet inzit. Het najaar in ieder geval de Bello Gallico! Die moet even afgemaakt worden. Alleen daarvoor weet ik het niet. Wel 2 weken herstel nodig gehad na Texel met behulp van de fysio, zaten toch wat knoopjes op de verkeerde plaatsen. Nu weer lekker opbouwen. Alleen leuke wedstrijden vinden is gewoon moeilijk dit jaar, komen niet uit, te kort, te ver weg enz. Dus ja we wachten maar af en zoeken nog maar verder, wie weet kom ik nog wat tegen. Hoop in mei nog wat te vinden en zo iedere maand iets, mooie trail van tussen de 60 en 100!
Zat wel WW’er aan de Grizzly 100 te denken, dat is een hele mooi voorbereiding richt de Bello.

wordt vervolgd.

Toch nog even dit, dit was 2016

Voor mijn moeder, vader, Martien en alle andere dierbaren.

             "Lopen is geen sport maar een manier van reizen”

                                  De laatste Jan Knippenberg memorial.

Vrijdagavond 25 maart, ik sta klaar om op reis te gaan, exact 00:00 vertrekken we.
We gaan een reisje maken van 125 km. en een boottochtje!
Een heel selectief gezelschap, met allemaal eigen bedoelingen tijdens deze reis.
Het is de laatste keer dat hij wordt georganiseerd, dat geeft het allemaal net een beetje meer.
De reisorganisatie is perfect, reisleiding en alle andere “ werknemers” zijn echt perfect, ik zou niet weten wat er beter kon.
Tijdens de nachtelijke uurtjes stond er iemand met een lamp boven ons, die van rechts achter naar linksachter ging, zou het de looplegende zelf zijn geweest?
Als er dan toch iets anders zou moeten, voor mij was sightseeing Scheveningen een overbodig uitstapje. Alleen het kon echt niet anders, wat is een stad saai en grauw.
Nee dan weer lekker op het strand op weg naar een super, super leuk boottochtje!
Dat was een klein avontuurtje op zich.
Jammer als we aan de overkant zijn, de helft van onze reis zit er al op.
Aan de overkant mag ik gelijk met wat honden spelen, gelukkig wilden ze niet mee naar Den Helder!
Het weer is fantastisch, net alsof het voor deze laatste reis allemaal perfect moet zijn.
Alleen aan alles komt een eind, zo ook aan deze reis en er kan ook maar één iemand als eerste aankomen.
Laat dat nu voor mij weggelegd zijn, de andere mochten gewoon langer genieten van de reis!
Ik kan alleen maar zeggen dat ik het een eer vond om met deze reis organisatie op pad te zijn geweest.

Het aller leukste is dat ik ze nu alle twee in de “Knip” heb, de zestig en honderdvijfentwintig.

Ja alweer de 120 van Texel en wat voor één! Windkracht 6-7, hagel, slagregen en buien. Dat betekent dus afzien met een grote G.
We, Hans ,Maaike, Marian en ik, gaan vrijdags al op tijd weg en komen lekker relaxt aan op Texel. ‘‘s avonds lekker gegeten en zaterdagmorgen een stukje losgelopen, wat is het nat in het Texelsbos hele stukken staan blank en ik begrijp nu waarom ze de route iets aangepast hebben. In de middag een rondje over het eiland gedaan en even de Hors op geweest. Kompleet gezandstraald kwamen we eraf, het strand lag er wel hard bij maar richting west volledig wind op de kop. Dat wordt lachen morgen als we hier teruglopen. Hans gaat de 60 lopen en brengt mij weg ‘‘s morgens om daarna nog lekker te gaan slapen

Ja en daar ga ik dan om 04:35, weg om over een aantal uren hier weer te finishen. Ik had al besloten om heel rustig te starten om de 10 km. ongeveer te drinken en een gel erbij te nemen. Na de start gaan we de baan af en weer dat schitterende rode lint aan lichtjes voor me van de snelle starters. De eerste 5 km is wind mee en dat voel je goed. Door Oudeschild en dan even buitendijks allemaal goed te doen wind schuin tegen. Het stuk naar de vuurtoren is ook schuin van voren tot Cocksdorp daar is hij vol tegen. Na de vuurtoren gaan we het fietspad op en worden we getrakteerd op een stevig hagelbuitje, super blij dat ik een mutsje op heb. Het fietspad is gevarieerd omdat het in de duinen ligt, soms tegen, mee en windstil. Wanneer we het duin over gaan de Slufter in, km. 30, valt het met de wind mee gelukkig maar aan het eind van de Slufter gaan we voor de eerste keer het strand op. Wanneer ik boven ben wordt ik compleet gezandstraald en zie ik niks meer van de wind in combinatie met het zand. Ik loop met mijn hoofd naar beneden en zie dus alleen maar zand. Gelukkig kan ik wel langs de vloedlijn lopen en hier wind schuin voren, 5 km. energie verspillen. Gelukkig voelt het goed en tussen de oortjes ook. Natuurlijk nog even een buitje erbij. Nu zitten we in het bos ergens rond de 45 km. Hier is het relaxt lopen geen wind en gewoon lekker.Het bos uit richting strand is vol wind tegen en het duin over weer hetzelfde gezandstraald en blind naar beneden. Hier is het strand echt heerlijk om te lopen, eerste stukje wind schuin van achteren en het tweede stuk vol in de rug. We hadden ook het geluk dat het hoog water was, extra hoog i.v.m. de wind en afgaand de tweede ronde. Met wind mee ben je ook zo de Hors weer af. Nu op naar het keerpunt. Helaas was dit een drama, alle lopers van de 60 lopen op het fietspad richting startvak en ook de weg is een drukte van jewelste. Omdraaien bij de pont en bij de vrouwen mijn Camelbag vullen en een verse voorraad gelletjes. Nu op naar het grote afzien, gelijk wind op kop en na een 15 minuten weer een hagelbui, deze viel gelijk met de start van de 60 km. Nu ga ik de Hors weer op en dit is vol wind op kop. Ik loop stiekem in mijzelf te lachen, dit is eigenlijk gewoon leuk denk ik. Na een km op 3 draaien we een beetje naar rechts en is de wind dus schuin van voren. Ook hier komt een eind aan en wordt ik het duin overgeblazen. Terug weer in het bos nu wat zelfs warm is met een zonnetje erbij,. Wel van korte duur want weer een klein buitje om ons scherp te houden. Bos uit betekent weer het strand op, nu hebben we hem schuin van voren. Ergens staan de vrouwen, alleen zien ze mij niet te druk met foto’s te maken. Als ik roep ben ik er al voorbij, gelukkig hebben ze Hans wel gespot. Nu wordt ik het duin weer over geblazen en mag ik weer door de Slufter, alleen lopen er nu ook 60 lopers die fietsbegeleiding hebben en dat is niet leuk. Als we er afgaan moet ik jammer genoeg de bult over wandelen omdat er 60 lopers voor mij lopen en het pad te smal is om ze in te halen. Gelukkig is het fietspad lekker breed en denk ik aan 2015 toen mijn fietser mij hier pas na 4 km weer had ingehaald. Die had toen meer afgezien als weet ik nog. Het fietspad is weer een allegaartje wat wind betreft de heuveltjes worden ook al wat lastiger. Nog even wat regen erbij en dan ben ik bij de vuurtoren en staan de vrouwtjes er weer nu wel alert en na een spontaan kusje van mijn kant denk ik” op naar de laatste 25 km”. Bij de Cocksdorp wind mee en haal ik Leonie in, helaas opgebrand en wens haar nog even succes. Ze is in 12:23 gefinisht. Als we binnendijks lopen hebben we de wind schuin van achteren en dat loopt heerlijk. Bij de laatste wissel van de estafettelopers besluit een verkeersregelaar een bus voor te laten en mij even weer alert te houden, bedankt daarvoor! Nu is het dus nog 15 km. Als we het stukje om de molen gehad hebben gaan we rechts richting Oosterend en een hagelbui met vol wind tegen, was ook al te lang geleden dat we een buitje gehad hadden. Heerlijk weer de klinkers en andere steentjes in dat dorp. Leuk wel dat er nu publiek ons zat aan te juichen! Top met dat weer. Het dorp uit is weer wind mee en ineens staat er iemand naar een schuur te wijzen met erbij een bord DRINKS. Ik denk die staat normaal een stuk verder, zou het een spontaan idee zijn van de bewoner. Het blijkt de post te zijn die op de dijk wegwaaide en dus een veilig plekje moest krijgen. Kun je niet zeggen dat het niet hard waaide. Geen een van de kraampjes had een zeiltje. Nu op naar Oudeschild want als je daar uitloopt is het nog 5 km. Tot Oudeschild nog even genieten want dat is wind schuin van achteren. En ja daar gaan we dan 5 km. wind op kop de hoge berg ook nog even, alleen dat vals plat merk je nog niet eens met die wind tegen. Nu staat iedere km aangegeven en even nog Bram Bakker 60 km loper bedanken. Eerst even uit de wind hangen voorbij komen en dan de hoge berg op gaan wandelen, ik haalde hem weer in en het laatste stuk naar beneden nog even snel mij weer voorbij te lopen! Supersportieve vent. Daar is hij dan de finish, ik schiet bijna even vol! Wat een editie was dit super. Ik denk dat ik nu echt alles bijna gehad qua weersomstandigheden dit blijft mij wel bij. Mijn tijd was 11:33 en iedereen had er wel wat langer overgedaan. Een 7 plaats tussen alleen maar jonge talenten tussen de 23 en 45. Bram van Rijswijk, winnaar 120, had een superdag met maar 20 min. verschil, nummer 2 bijna een uur t.o.v vorige editie, vorige 09:31 nu 10:26. Voor de statistieken, DUV ultrastatisk geeft rekent mijn tijd terug leeftijdgerelateerd en dat is 09:24! Niet slecht van opa!

Het was gewoon een super gezellig weekend met ons vieren, Hans en Maaike bedankt voor die gezelligheid. De organisatie ook bedankt. Even in memoriam, voor mijn moeder welke ik in 2013 moest bellen dat ik uitgestapt was, in 2015 besefte ze niet meer dat ik hem uitgelopen had en 2017 overleden is. Vandaar die band metTexel. Martien Baars bedankt voor de mooie herinneringen aan alle wedstrijden waar je bij betrokken was, wat heb ik mooie herinneringen aan je “Skuumkoppe”.

Weer eens naar de Sallandse heuvelrug geweest. We, Hans en ik, rijden al op tijd richting Nijverdal om gewoon heel relaxt te kunnen starten. Dat is ook gelukt we waren ruim op tijd en relaxt ons ding gedaan. Om 08:00 worden we losgelaten en mogen we eerst een rondje Holterberg doen. Helaas valt dit rondje wat tegen. Grote stukken met bos zijn gekapt en het parcours is anders, gewoon niet zo mooi. Na door te zijn gekomen bij start finish gaan we tegengestelde richting de Hemelerberg. Dit is ook een heel ander rondje en er zitten meer stukken van het mountainbike parcours in. Helaas waren er ook veel wortels en ben ik 3 keer flink gevallen, laatste keer net voor de finish. Het leek best wel erg dacht ik achteraf, ze vroegen elke post of ik EHBO wilde! Had zelf eigenlijk niet in de gaten dat het er zo uitzag. Ook nog een paar stukjes die niet overeenkwamen met de gps gegevens en dat in combinatie met wat missende lintjes gaf ook wat extra km. Maar ook dit hoort erbij en ik heb er vreselijk van genoten, boven op de Hemelerberg wat een uitzichten en heerlijk om naar boven te lopen. Verder gewoon echt genoten van die vreselijk mooie natuur daar. Mijn tijd was 07:21 maar min de 3 km extra en het zoeken was het eerder richting 07:00 dus ook daar dik tevreden over. Als toetje ook nog 3 overal. Hans heeft er 09:27 over gedaan en was ook super tevreden, ook om dat hij nu eens niet gevallen was en ik wel. Dit was ook de eerste editie zonder Bertus als organisator en helaas was dat nog wel een minpuntje, ze moeten nog wel wat puntjes op de i zetten. Op naar Texel

Ja wat een jaar. Eigenlijk alleen maar hoogtepunten, 65 van Walcheren, Mega meijboom, tral L’ Labbaye, beartail en natuurlijk de Ultra Balathon als hoogtepunt. Die 2 waar ik uitgestapt ben, 24h Sittard 100km België zijn geen teleurstellingen. Dat is de Bello Gallico wel, dit blijft knagen en moet afgemaakt worden. Het aantal km dit jaar is op een klein verschil, 30 km, gelijk aan vorig jaar wel toevallig! Blessure vrij nog steeds en dat wil ik graag zo houden, want volgend jaar toch wel wat leuke dingen. Texel staat er inderdaad weer op en we beginnen met een 100 mijl, hopelijk een goede wat tijd betreft en dan zien we wel of er een directe kwalificatie voor de Spartathlon in zit, anders hopelijk ingeloot. Gaat dit niet lukken dan weet ik het nog niet. De Bello staat er tussen mijn oren al op, even afwachten wat de nazomer doet!
op naar een hopelijk net zo mooi 2024!