Jan Muller

Na de teleurstelling van vorig hadden we, Hans en ik, gelijk besloten om dit jaar terug te gaan. Dus op woensdag 3 mei in het vliegtuig op naar Hongarije. We zijn er dit keer een dag eerder als vorig jaar dus kunnen we alles heel relaxt doen. Om een uur of 3 mogen we het hotel in, all inclusive ook nog en kunnen we lekker wat eten en drinken. die avond kunnen we mooi inschatten hoe laat het donker wordt voor de planning van de dropbags. Na een heerlijke nachtrust zijn we de volgende dag redelijk op tijd wakker en lopen we na een heerlijk ontbijt richting start om de dropbags af te geven en de wedstrijdchips op te halen. In de middag is er een briefing en daar gaan we ook naar toe, gelijk is er een al you can eat pasta party welke ook bij de inschrijving inbegrepen is. Na ruim een 15 minuten Hongaars aangehoord te hebben zegt er ineens iemand” for the international people are there any questions” en dat was het. dat was dus de briefing lachen we! we wandelen terug en gaan nog lekker wat drinken en eten. in het hotel.

Racedag!

Na een heerlijke slechte nacht slapen, zenuwen, zenuwen en zenuwen lang geleden dat ik zo zenuwachtig was wandelen we om een uur of 6 richting start met een strak blauwe lucht boven ons. Na een stukje High way to Hell van AC DC wordt er in het Hongaars afgeteld en mogen we eindelijk om 07:00 weg voor ons rondje. Heerlijk om te mogen lopen na al die zenuwen. Ik heb er dit jaar heel veel vertrouwen in en loop een lekker tempo. Bij de posten, er staan er 42, probeer ik 1 beker sportdrank te pakken om de 15 a 20 km wil ik een Maurten gel nemen die in mijn zak zitten en voor ik er erg in heb ben ik al bij km 20. We lopen nu over fietspaden langs het meer met wat bomen en heerlijk fluitende vogels. Als we rond de 30 zitten krijgen we de eerste klim en deze wandel ik stevig naar boven, nu gaan we naar de eerste grote post op 39km.Dit is bij sponsor Varga een wijnboer waar we door het pand lopen tussen joekels van wijnvaten wat toch wel heel bijzonder is. Ondertussen hebben we al diverse keren ook de spoorlijn overgestoken, als je door het rode licht loopt is het eindde wedstrijd er staan heel de wedstrijd 2 man om te controleren. achteraf blijkt dat er toch teams daarvoor uit de wedstrijd zijn gehaald. Rond de 50km gaan we de eerste klim op richting een kasteel wat een hele stevige klim is. Nu komen we op het voor mij moeilijke stuk hier ging het vorig jaar fout en bij de 60 was het toen over. Nu loop ik met opgeheven hoofd en vol zelfvertrouwen verder naar het onbekende. Het parcours wordt eigenlijk alleen maar mooier en zo ben ik weer bij de post waar je ook een maaltijd kunt nuttigen en ik neem een bordje pasta. Voor ik het vergeet er staan ook posten waar je de chip moet laten scannen deze zijn van te voren niet bekend maar staan om de ongeveer 10km je mag er 2 missen. Als je bij zo’n post komt staan ze al te roepen en met de scanner te zwaaien. Op de posten wordt je echt super geholpen, als je drinken wilt helpen ze echt met alles. De run is green en je loopt met een eigen beker en dat zijn van die slappe dingen die niet blijven staan. Ook geven ze alles aan waar je om vraagt, ze kauwen het net niet voor, echt een top organisatie. Op na de eerste dropbag km 90. ondertussen lopen we aan de andere kant van het meer en zitten er hele rare dieren in het riet die een heel bijzonder geluid maken, Hans had ze ook gehoord en zei precies hetzelfde. Het is ook heerlijk warm en de zon brand lekker op mijn hoofd wat een lichte hoofdpijn geeft, daarom het ik al even besloten om vanaf km 4o minimaal 2 bekers sportdrank te nemen. Bij de posten staan ook tomaten en keukenzout waar ik mijn stukje tomaat in dompel, boterhammetje erbij soms alleen met boter soms met jam heerlijk. Van te voren had ik in gedachten en hoopte ik dat ik tot de 140 goed zou blijven gaan dat is nu in ieder geval nog wel. Aan de andere kant van de start zitten we nu en hier zijn veel hotels en campings . De wegen zijn heerlijk rustig het publiek roept haydar haydar dacht ik, bleek dus hajra te zijn wat ongeveer hetzelfde klinkt. gelukkig is de zon al minder sterk en de hoofdpijn hetzelfde gebleven. 105 km, halverwege nu gaan we terugtellen wat een …….eind denk ik en waar zou Hans nu zitten denk ik.Hier liggen heel veel platte hazelwormen op de weg valt me op, soms ook een gewone ronde, die leefde dus nog erg mooie beestjes en de vogels fluiten er heerlijk op los het wordt alleen maar mooier. De sportdrank ben ik eigenlijk wel een beetje beu, alleen is er weinig keuze wat dat betreft, water, cola of sportdrank misschien een tip om wat andere smaken sportdrank te hebben. De km vliegen nog steeds voorbij en ik ben bijna bij de 2 dropbag van mij km 14o. Weer even aan mijn maatje gedacht, waar zou hij zitten? Het gaat nog steeds, naar omstandigheden, lekker en ik besluit om geen jasje te pakken voor de nacht. Ik weet nu al dat ik ga finishen, het is nu nog maar 70 km en de cut off tijd haal ik makkelijk. heerlijk de nacht in, ik vind dat zo iets speciaals. Het is volle maan en hij is ook verschrikkelijk mooi om te zien. Zelfs in het donker fluiten de vogels nog, ik voel mijzelf zo gelukkig en bijzonder dat ik dit allemaal mag meemaken en hoop dat Hans dat ook kan en vind! Ondertussen heb ik besloten dat ik vanaf de 170 ongeveer cola ga drinken. We komen weer bij de spoorlijn en er staan nog steeds 2 man bij iedere overweg te controleren en kou te lijden. Ik heb er nu spijt van dat ik niks warmer aan gedaan heb, het is wat aan de frisse kant. Bij de 160 km krijgen we een hele stevige klim, de langste en zwaarste van het rondje, omhoog over de spoorlijn. Omhoog gaan betekend ook weer dalen en dit is net zo als omhoog stijl en lang dat voelt niet echt lekker meer nu. De cola werkt goed en ik heb een paar keer op mijn horloge gekeken, doe ik normaal niet en ik blijk een gemiddelde van 10 km per uur te lopen! Hoe kan dat nou denk ik, op zoek naar klokken bij de stations maar niks te zien weer kijken, ja klopt toch 10 per ongeveer. Ook de koekoeks, die hier heel veel zitten, staan niet bij!. Dat kan niet denk ik en bij de 165 kijk ik bij de post en blijkt het toch te kloppen. Nu voel ik mijzelf weer super, op wat pijntjes na dan, ongeveer alles onder de gordel is gevoelig of is het nou pijn. Na de volgende post, 170km, krijgen we nog een korte maar stevige afdaling en ik wil naar beneden dribbelen alleen ik kan mijzelf niet houden en het schiet ergens in mijn rug! Beng, hardlopen is over lekker slim Jan denk ik waarom ook niet gewoon gewandeld naar beneden, coördinatie was al niks en dan hardlopen naar beneden amateur dom dom en nog eens dom! Ik besluit om gewoon stevig te gaan wandelen, het ziet er niet uit en zeer deed het toch al. Met nog 40 te gaan haal ik nog steeds de cut off tijd dus niet klagen maar lopen. Stiekem even aan iemand achter me gedacht en hopen dat hij nog bezig is dan red hij het ook. De plaatsnamen hier zijn echt verassend zie ik en beginnen zeer gevarieerd met Balaton. Nadeel van wandelen is dat het extra lang duurt, voordeel ik zie nu ook niks van de omgeving, coördinatie nul en het ziet er niet uit. Ik kom nu op bekend terrein langs deze weg is het nog een km of 20 3 uur wandelen nog en door. Saai, saai en heel saai is het nu maar ik moet door kan niet meer genieten en wil zo snel mogelijk finishen nu. Eindelijk loop ik langs de weg het laatste stukje om Balatonfured in te lopen, 6 km nog een klein uurtje. Het begint langzaam licht te worden en ik loop nu de boulevard op richting ons hotel. Eindelijk daar is de rotonde nog 300 meter, even die rot stenen omhoog, er komen startende teams naar beneden gevlogen en hier staat de laatste chippost en stopt de tijdregistratie. Op de blauwe loper dribbel ik door mijn finisher lint en voel even niks meer.

Over de finish besef ik pas wat een …… eind het is. Ik heb een Fishermans friend momentje en ga rustig zitten krijg drinken aangeboden en wat te eten, heerlijke goulashsoep. Er staan 2 massage tafels waar ik even op ga liggen om mijn rugje te laten behandelen. Hij vraagt en duwt duwt nog ergens wat, zeer deed het toch al, plok voel ik klaar zegt hij. dan sjok ik terug naar het hotel met een hele grote lach, finisher shirt, finisher lint, medaille met foto erop ge-etst, wat pijntjes en een ervaring waar ik nu nog van vol schiet.

Als ik terug op de kamer ben is het eerste wat ik denk “he de bedden zijn opgemaakt en het is 06:45 hoe kan dat nou!” O ja ik heb een dag gemist. Dan ga ik kijken waar Hans zit en dat blijkt rond de 180km te zijn. Top denk nog in de wedstrijd, ruim binnen de cut off tijd de bikkel en finishen daar twijfel ik niet aan. tig appjes van vrienden en familie die mij dus live gevolgd hebben zo vroeg, SUPER bedankt daarvoor. Ik ga douchen, eten, drinken een dutje doen, even naar huis bellen en Hans opwachten voor het hotel. Rond half elf probeer ik normaal naar beneden te lopen om op de stoep voor het hotel te gaan zitten en Hajra naar de lopers te roepen. Daar komt hij aan de bikkel met een big smile en met een ingehouden traantje maak ik een foto. Het eerste wat hij zegt is ‘je bent toch wel gefinisht? Tuurlijk zeg ik” en ik zie een nog grotere lach. Ik zeg loop maar door en geniet van je finish moment ik loop even niet mee nou.

Als hij daarna gedoucht heeft en we eindelijk onze ervaringen kunnen delen zijn we het er over eens dat het alles waard was, 4 maanden training met veel nemen en weinig geven thuis, overal op letten wat voeding betreft en zo nog veel meer. Ik had voor mijzelf besloten als het deze keer niet zou lukken ik zou stoppen met het echte ultra gebeuren en wat blijkt Hans had dat ook. Ik besef mijzelf ook van iets anders raars, nog steeds geen 24 uur gelopen!

Alle twee een super ervaring rijker in twee super tijden, Hans: 28:21 en 67 man 84 overall gefinisht. Jan: 23:07 en 13 man en 16 overall 221 deelnemers en 138 gefinisht

Ik schrijf dit verslag nu 4 dagen na de Ultrabalaton en besef nog steeds niet dat ik het gedaan heb, het voelt zo raar ondanks dat ik lichamelijk echt wel voel dat ik het gedaan heb.

1 april en geen grapje de Dinah might ultra run. Ruim 100 km door de Noordoost polder, met perfect weer regen en noordoosten wind.

Na de briefing van organisator Johan, erg leuke weetjes over de polderroute, zijn we weg. Ik start vol vertrouwen op deze afstand en ga in een lekker rustig tempo genieten van alles. Bij het eerste stukje onverhard zijn de voeten al nat en dat beloofd wat voor de verdere route, gelukkig zijn de eerste 50 km het makkelijkst. Na en km of 15 komen we bij het Ketelmeer en pakken we de route van de 3 bruggen ultra een stukje in de verte zie je de brug waar de eerste post is. Daarna krijg je een mentale training van ruim 10 km, één lange rechte weg, wel makkelijk lopen met navigeren op je horloge, waar ik onderweg nog een begeleider krijg in de vorm van een Labrador die ruim een km mee loopt. Hierna gaan we een mooi stukje bos in, ook weer een groot waterballet en spekglad. Dit bos gaat over in het Waterloopbos dit is een monument wat erg leuk is om doorheen te lopen. Na dit mooie stuk gaan we naar de 2 post en regent het heerlijk. Post 2 is een verrassing voor de organisatie, zaten in de auto te wachten vanwege het slechte weer, maar een compleet feestmaal top organisatie. Hierna gaan we de dijk op, lekker wind tegen met regen, koud een fietspad met ganzen, ganzenpoep, eieren en andere vogels. Hierna gaan we gelukkig wind af na een pad wat eigenlijk geen pad is op weg naar de Preekstoel, dit was glad en ook weer een groot waterballet met akkerranden en weiland. Ik ben blij als we een fietspad op gaan maar helaas na een km gaan we weer in tegenovergestelde richting de preekstoel, weer heerlijk blubberen. Gelukkig komen we weer op een fietspad en ga door het mooie oude dorp Blokzijl en zitten we op ongeveer de helft. Nu gaan we lekker met de wind in de rug een paar verharde km maken op weg naar de 3 post om daarna heerlijk een half marathonnetje in het bos te spelen. Dit was perfect uitgezet op gps, alleen in de praktijk zitten er paadjes bij die visueel bijna niet te zien zijn en dit in combinatie met waterballet en glad, het lijkt soms meer op skiën. Ook leuk dat je soms een extra lusje mag maken voor een, trap omhoog, speciale bijzonderheid en meer van dit soort dingen super leuk! Toch ben ik blij als we het bos uit zijn en ik weer even verhard mag lopen. De laatste km gaan nu in, nog 18 te gaan en zo goed als allemaal met droge voeten nu. Allen nog even de berg op van de oude vuilnisbelt, nu een golfbaan, een rondje bovenlangs en naar beneden richting Emmeloord. Dan is het nog ongeveer 5 km en na de N50 voor de laatste keer overgestoken te hebben zie ik de finish. Nog ruim 2 km voor ik bij Johan op de oprit finish.

Wat een erg leuke en goed georganiseerde loop, met alles erin, trail, mentale training en in de polder altijd wind. De afterparty met pasta, soep en pasteitjes was ook gewoon top. Ik heb genoten en wil de organisatie super bedanken voor een prachtige dag! Organisatoren van ander wedstrijden kunnen nog veel leren van Johan.

DMUR @DinahMightUltraRun

Ja wat moet ik hier over zeggen! Tranen met tuiten huilen helpt niet, klagen ook niet en schelden ook niet. Ik ben gewoon niet meer in staat om met de huidige voeten op een biljartlaken heel langzaam rondjes te lopen. Na 20 km twijfelde ik al of ik andere schoenen aan zou doen, de bunionette speelde flink opgaan beide voeten. Tempo was rustig, hartslag was wel iets aan de hoge kant maar niet verontrustend. Wel had ik last van winderigheid en dit lag waarschijnlijk aan de sportdrank van de organisatie, ik kon alles eten en drinken. Na 35 km begonnen de voeten echt te pieken op de verkeerde plaatsen en vond ik het wel verontrustend worden, geen ontstekingen nu. Wanneer ik iets versnel gaat het wel beter, alleen ga ik dat niet volhouden. Voorbij de marathon besluit ik om geen risico te nemen en gewoon mijn tent op te zetten en gaan slapen. Dan kan Hans lekker zijn ding doen en zie ik wel wat er verder gebeurt. Lekker mijn schoenen uit, wat een fijn gevoel geeft dat en dat betekent dat ik de juiste beslissing benoemen heb. Ineens staat Hans bij me en zegt ook te stoppen, ik probeer hem nog aan de gang te krijgen maar ook hij wil heel blijven. Onderweg, naar huis spookt er van alles door mijn hoofd en ook dat van Hans. Wat ging er nu mis! Het geeft in ieder geval geen fijn gevoel. Zondag ga ik met dezelfde schoenen 30 km in een iets hoger tempo en totaal geen last, waren iets geïrriteerd maar het wordt niet erger. Maandag weer 27 km, langzamer andere schoenen en weer geen last. Ik hou het erop dat een strak vlak asfalt parcours niks voor mij is. In Steenbergen heb ik de 12 uur gedaan, rondes van 2,5 km, alleen dit was een straten parcours, asfalt klinkers, stoepje op en af. Dat vonden sommige toen niet leuk maar was wel gevarieerd. Ik denk niet dat ik er nog aan begin, op zo’n parcours dan. Laat mij maar ploeteren en zwoegen. Op naar Hongarije vol goede moed nu!!

Weer eens een leuke wedstrijd gevonden, Dank aan Leonie daarvoor. 65 km. rond Walcheren als voorbereiding voor Hongarije. Verschrikkelijk mooie wedstrijd, parcours is echt genieten. We starten in Vrouwenpolder en lopen richting Veere, heerlijk rustig en asfalt, ok de omgeving is gewoon genieten. Na de post in Middelburg, saaiste stukje van de route maar je hebt altijd wel ergens stukjes die je toch moet verbinden met elkaar, lopen we richting Vlissingen. Na de auto haven gaan we door een natuurgebied richting Vlissingen haven. We lopen over de sluizen en gaan de stad in, een emotioneel momentje krijg wanneer ik langs de plaats kom waar ik as van mijn ouders heb uitgestrooid, sterk spul die Fisherman friends. Als we langs de Boulevard op het schuin asfalt lopen waait het toch wel stevig en ook recht van voren. Op het verste punt van de Boulevard gaan we de duinen in en begint het echte werk, omhoog, omlaag en dat heel veel keer totaal toch 480 hoogtemeters in het rondje! Ik zie mensen gaan wandelen en voor mij zie ik Leonie en de 2 mannen waar ze bij liep vanaf de start. Bij een duin op loop ik ineens naast een van de mannen die voor mij liepen, duin af laat ik mezelf helemaal gaan en ben ik hem echt kwijt. Het gat voor mij naar Leonie en compaan wordt steeds kleiner. Net voorbij Zoutelande, dit is tegengesteld het parcours van de kustmarathon, loop ik erbij en doen we netjes om de beurt kopwerk, wind vol van voren. Op het gravelpad richting Domburg moeten ze lossen en bij de eerste strandopgang heb ik een gaatje van een 200 meter. Het eerste stuk strand is zwaar, los zand en hoogwater, gelukkig is het maar een km. Na een stukje door de duinen, heerlijk warm en geen wind ga ik de 2 maal het strand op alweer zwaar, los zand en hoogwater. Nu weer eraf en nog even herstellen, want de laatste 6 km gaan over het strand richting Vrouwenpolder. Dit stuk strand is echt verschrikkelijk, hoogwater, geen vloedlijn, wegzakken tot je enkels of los zand waar je in wegzakt, droge voeten hou ik dus niet. Ik blijf ploeteren en kijk stiekem een paar keer om, loop op de tweede plaats en die wil ik niet kwijt, niemand te zien in de verste verte gelukkig. Bij de strandafgang komt iemand van de organisatie mij ophalen en samen dribbelen we door het heerlijke zand de duinen op. Nu is het nog 500 meter naar de finish en ik ben zielsgelukkig met mijn tweede plaats overall. 65 km in 5:13 op dit parcours had ik van te voren niet verwacht. Top organisatie en parcours!

Weer een jaar voorbij!
weer een met hoogte en dieptepunten, gelukkig meer hoogtepunten nu.

Het dieptepunt was echt wel het niet volbrengen van de Ultrabalathon.
Dat is er een die ik niet kan vergeten, uitstappen en niet kunnen begrijpen wat er nou precies was. Een geluk we kunnen dit jaar in de herkansing, is al betaald en geboekt!

De hoogtepunten, gelukkig genoeg, Sallandtrail 1 overall, Texel 120 binnen de 11:00 uur, Mega Meijboom trail 65km. 1 man overall. Dan nog Tessenderlo marathon 2 man leeftijdscategorie, marathon Kasterlee 1 man 55 plus en natuurlijk Tis voor niks 1 overall. De poging om dan 3 weken later onder de drie uur in de eerste editie van de wintermarathon Leeuwarden te komen was toch wel iets te veel van het goede misschien. Vanaf Half september tot 24 december, 1 ultra en 4 marathons die niet de lichtste zijn is misschien wel iets te veel voor iemand van 58! Ook alle tijden was ik toch wel erg blij mee, 65 km in 05:37 Tessenderlo 80% onverhard 800 hoogtemeters in 03:18, Kasterlee 800 hoogtemeters en 70% onverhard in 03:12, Tis voor niks 95% onverhard 03:04 en dan Leeuwarden in 03:08 met een bonus km . 2 dagen later de Kerstcross Sprundel toch stiekem een 3 plaats in mijn leeftijdscategorie, podium blijft leuk natuurlijk.

Nu op naar de Ultrabalathon dit moet wel een hoogtepunt gaan worden!

Verder gaan we maar kijken wat er allemaal gaat gebeuren, verder als Hongarije kijk ik nu niet. Dus daarna wordt een grot vraagteken, wordt vervolgd

Wat ik met de Zestig van Texel heb, is dat ik daar na in 2011 de 60 deed de 120 lopers zag en dacht, “ dat wil ik ook eens doen”.
Dus bedank ik Silvia omdat die mij meegenomen had naar Texel toen.

Als je de 120 wilt lopen is er een kwalificatie eis, 100 km binnen 09:30 en zo op meer ultralopen een limiet. Daarom is het startveld beperkt en altijd sterk.
Dit jaar was het een ijzersterke groep lopers, de elite van België en Nederland.

De wedstrijd:

Om 4:35 worden we losgelaten om eerst bijna 2 rondjes over de wielerbaan te lopen en gaan we bij het Stayokay de weg op naar de Hoge berg! Ik doe lekker rustig en loop alleen zonder begeleiding van een fietser. Het is heerlijk lopen, beetje fris nog en wat wind tegen maar genieten van de stilte en de lampjes voor me. Na een km of 20 wordt het langzaam licht en zie ik een prachtig stukje maan rood kleuren! Het lopen gaat prima, net een beetje warm aan het worden nu. De vuurtoren schiet voorbij en zo loop ik op het fietspad richting de Slufter, waar we de duin over moeten en een km. of 5 door het natuurgebied lopen tussen de pik zwarte koeien met jong, prachtig. Na dit stukje genieten ga ik de eerste keer het strand op en zie een loper voor me die ik langzaam inhaal, nu al denk ik we zitten op de marathon ongeveer. Bij de strand afgang heb ik hem en laat me door het los zand lekker gewoon naar beneden vallen (lopend natuurlijk) dit vind ik geweldig. Het strand lag er goed bij, opkomend water dus straks nog minder plek om te lopen. Nu het bos door om bij Jan Ayeslag weer het strand op te gaan, dit stuk is het echte werk, 5 km los zand en dan bedoel ik ook echt los zand ook bij de strand afgang.

Dat was echt een pittige denk ik en dat krijgen we dadelijk, over 10 km, weer.
Bij de pont staat mijn vrouw met een verse voorraad en na de aanvulling en een kus ga ik weer terug na dat leuke strand, dik 60 km nu. Het is al een stukje minder leuk als net nu dat strand, toch wel zwaar nou! Maar ook hier komt weer een eind aan en kan ik lekker op de weg weer tempo maken het bos in. Er staan 2 mannen van de organisatie en die sturen me een zandpad op, andere route als de eerste ronde denk ik, na een paar km kom ik op een weg en staat er niks meer! Ik kijk op mijn horloge, route stond erin en zie dat ik er flink naast zit. Een auto stopt en de bestuurster zegt dat ik verkeerd ga en vraagt of ik mee wil rijden. Nee zeg ik en denk een heel arsenaal aan scheldwoorden! Maar ook nu komt het goed, de bestuurster heeft de organisatie op de hoogte gesteld en ik zit weer op het parcours. Op na het laatste stuk strand, die afgang van nu in dat losse zand gaat echt niet hardlopend nu, maar eenmaal boven en weer naar benden wel natuurlijk. Nu is het 5 km strand, smal druk mensen met loslopende honden, niet zo leuk om tussen te hardlopen. Ook hier komt weer een eind aan en na de strandafgang weer op naar de Slufter! Hier liggen de koeien nu midden op het pad en gaan niet aan de kant! Ondertussen komen de eerste 60 lopers mij voorbij en gaan we de duin weer over het fietspad op richting de vuurtoren, km 90 ongeveer. Het wordt nu lekker warm, windje mee en ik krijg het nu wel zwaar. Na het fietspad langs de vuurtoren richting Cocks dorp en dan de buitendijk op, hier is het erg druk met fietsers met dit prachtige weer. Dan maken we een slingertje lang een molen over een paadje van een meter breed, dit is oppassen want de coördinatie is toch wel iets minder nu. Op naar Oosterend, een dorp waar niks te doen is en alleen maar lastige klinkertjes liggen vind ik, wel een heel oud dorpje en mooi alleen nu even niet! Op naar de laatste km! Het valt mij nu op dat er nog weinig 60 km lopers mij voorbij zijn gekomen! Lopen zij nu langzaam of ik hard! Ik besluit, doe ik normaal niet gauw, op mijn horloge te kijken om te zien hoe lang ik al bezig ben, precies 10 uur! Tien uur, dan moet ik het halen binnen elf uur, alleen hoeveel km is het van hieraf nog? Vanaf Oudeschild is het nog 5, dus schat

ik een km of 10! Dat wordt echt aan de gang blijven, dus mee met een 60 loper en ja daar is Oudeschild en ik zie het bord 5 km! Nog even de Hoge Berg op, echt hoog na 117 km! Dan de hoek om en op naar de finish! De laatste 600 meter zijn naar beneden en je ziet de finish en de klok niet. Pas 50 meter voor de finish zie ik de klok! 10:47 is mijn officiële tijd. Wat ben ik hier blij mee, nooit gedacht dat me dat nog zou lukken, 2013 dnf, 2015 11:02 en in 2017 11:27! Trainer Tonio weer bedankt, jij maakt de schema’s en ze werken nog steeds!

Het was weer een prachtig ultraweekend op Texel met na afloop de Skuumkoppe die goed smaakte!

Nu staat er op D.U.V.statistik de uitslag met naar leeftijd geraseerde tijden! Erg interessant!!

De tijd naar leeftijd gerelateerd is 08:59:35 dat is de snelste tijd ooit gelopen daar! kan niet waar zijn toch.

Sallandtrail 2022

Ergens in februari zie ik dat er nog startplaatsen vrij zijn voor de Sallandtrail 50 mijl(80km) en ik besluit in te schrijven. Dit als mooie voorbereiding op Texel 2 weken later.

Zaterdagmorgen sta ik aan de start samen met Irene en hebben we het erover dat we gewoon eens lekker willen lopen zonder dat er een prestatie van ons verlangt wordt! We zijn nu eenmaal favoriet jammer genoeg en hopen dat er na de start een hoop mensen voor ons uit gaan! Helaas als het startschot gevallen is kijken we elkaar naar een paar 100 meter aan en lopen we samen op kop! Het is zo als het is en ik laat Irene lekker gaan, ze loopt toch harder als ik. Het zijn eigenlijk 2 rondjes, 1 van 30 km dan langs start finish en dan de grote lus van 50 km. In de eerste lus zitten de meeste hoogte meters, dat is de Sallandse heuvelrug, hier is het ook vrij open en waait het ook best wel. Na dat ik de grote ronde ben ingegaan schieten we het bos in en daar is het toch best warm, bij de 3 post, km 41, ben ik aardig misselijk en voel mezelf niet echt fijn. De benen voelen prima, maar dat misselijk en ik denk zal ik nu gewoon teruggaan en het op ongeveer 50km houden. Dan zie ik bouillon staan en neem 2 volle bekers en besluit te kijken hoe dit bevalt. Na een paar km merk ik dat de warmte en te dik aangekleed dus het probleem is. De zoute bouillon doet zijn werk en ik ga weer lekker. Bij de volgende post doe ik mijn jas eindelijk uit en dat had ik dus al eerder moeten doen. Nu ga ik de lemelerberg, het hoogste punt van de trail met verschrikkelijk mooie uitzichten boven op, echt genieten. Ik zie helemaal niemand als ik achterom kijk en een paar 100 meter links van me zie ik ineens een mountainbiker en Irene erbij

lopen, even zwaaien! Dan denk ik, hoever zal ze voor met zitten? Ik maak een 180 graden bocht en loop op de zelfde plaats als waar ze net liep, hooguit 1,5 km loopt ze voor me dus. Net voor de post loop ik erbij en zegt ze dat ze al een paar keer gevallen is en dat ze een grote blaar onder haar voet heeft, balen. Ik vraag of ze samen door wil, maar ze zegt loop maar ik kom wel! Nou loop ik dus helemaal op kop en begin het nog leuker te vinden! Na een 3 plaats in 2015, 2 plaats in 2016, nu een 1 plaats in 2022 zou toch wel te gek zijn op mijn leeftijd! Bij de laatste post nog even wat cola en op naar de kuil, een bak los zand van 20 meter diep even naar beneden en omhoog. De laatste 2 km naar de finish gaan vanzelf en daar staat Bertus mij op te wachten!

Na de felicitaties, zeg ik dat ik het toch wel te gek vind dat ik op mijn leeftijd deze mooie trail gewonnen heb.
Het Parcours lag er goed bij, minder asfalt als de eerdere edities en ook eerst de Sallandse heuvelrug is een goede keus vind ik.

Een aanrader voor iedereen die eens een langere trail wil doen, er is ook een 25km en een 50km!

Jan Muller

Alweer de 4 keer hier aan de start van deze fantastisch mooie loop. Ook de goede herinneringen aan mijn overwinning van de eerste editie en de drama jaren 2018 en 2019.

Nu vol goede moed aan de start, na een slechte zenuwachtige nacht. Om iets voor 6 zessen, probeer ik even mijn camelbag en shit er komt niks uit! Hans kijkt nog even maar ik heb zo iets van laat maar, kijk wel bij de eerste post. Ondertussen is mister bleu sky al mijn afgelopen en betekent het wegwezen. Lekker rustig blijven denk ik en niks forceren het is 120km en wie weet wat er allemaal gaat komen. de weg in het donker naar de eerste post is goed te doen, alleen maar lopen en lintjes volgen. Ik had besloten om ongeveer iedere 10 a 15 km een Maurten gel te nemen en dat dus ook gedaan. Bij de eerste post even mijn hele camelbag gedemonteerd en weer gemonteerd, er zat poeder in de slang stom stom en nog eens stom van mij om dat niet ruim voor de start even te proberen. Na zeker 5 min ben ik weer weg en ondertussen is het licht geworden en geniet ik volop van de omgeving, wat is het hier ieder keer toch weer verrassend mooi! Daardoor ben ik ook al weer bij post 2 beland en ga ik op weg richting Westerbork, dit stuk ken ik en is niet zo verrassend op het laatste stukje na. bij de volgende post, 60km ongeveer voel ik mij nog steeds perfect en neem wat zoute stengels en weg zijn we weer. het valt me op dat er veel modder ligt en dat het ook glad is daardoor, de veengrond is ook lekker nat dus ben ik blij met de schoenkeuze, trailschoenen. Nu lopen over het veen en zk je tot je enkels weg en ineens ook een keer tot mijn knieën, het is maar goed dat alles waterdicht is zeg ik tegen iemand die toevallig bij me loopt. Op naar de 80, punt of no return daar staat mijn dropbag. Dit is een lang zwaar stuk over graspollen langs een beek die best wel lang is en erg slingert. ook hier komt een einde aan en ben ik bij de 4 post en gooi mijn lampje in de dropbag vul mijn camelbag en wegwezen. Ik weet dat ik ga finishen nu en het nog maar 40 km. de laatste post blijkt iets verder te staan en ik heb zin in cola en weet dat ik dan weet door kan, alleen die post komt maar niet. uiteindelijk toch daar en nu op weg voor de laatste 20 km. Helaas is de cola na 10 km uitgewerkt en krijg ik een dip op de smalle heidepaden, een smal geultje en ik krijg het niet voor elkaar om in het spoor te blijven mijn coördinatie is even kwijt! gelukkig komen ook daar een eind aan en zie ik de kerktorn en krijg weer vleugeltjes en kan ik weg dribbelen bij het groepje en finish helaas als 4 maar dik tevreden achter jonge honden in 11:51. dik tevreden over de Maurten sportgel en drank, volgende keer alleen meer drinken en iets dunner maken.

Nu een dag later merk ik wel dat ik toch ouder ben geworden en heb links en rechts toch wel spierpijn! Nog een dagje rust en dan gaan we weer doortrainen voor de 100 mijl in december, krijg er steeds meer vertrouwen in.

Hans had eigenlijk al een slechte start, keelpijn, last van zijn heup, een week geleden nog dry needling gehad! Toch gestart die bikkel en er even 90 km gelopen. Wat een topper weer met die achtergrond starten en even 90 km lopen! Ga er maar aan staan, parcours was niet een leuk bospaadje maar gewoon echt wel zware omstandigheden.

Na Winschoten eigenlijk gelijk weer door getraind en de draad weer opgepakt. niet echt last gehad, wel gemerkt dat ik wat ouder ben geworden! Zaterdag 25 september was er een 5 km op de baan en die mocht ik behouden mee doen wat resulteerde in 19:30 erg tevreden hiermee. Met een totaal van 25 km in en uitlopen erbij en zondags weer een 25 km. Zaterdag 2 oktober weer de kustmarathon en de omstandigheden lijken goed te worden voor mij, wind en regen! Ik mag hem niet voluit lopen dl 2 max 3 en daar ga ik mij ook aan houden.

Zaterdagmorgen 12:00 moet de kerkklok eigenlijk 12 keer slaan en zouden we starten, alleen de klok is van slag! we tellen van 1 tot 12, lachen dus en zijn weg. Na de start is het erg druk met lopers die niet op hun plek staan, altijd drama met mensen die perse vooraan willen staan en ergens achteraan finishen. bij een km of 3 komt er eindelijk wat meer ruimte en kan ik lekker mijn tempo lopen. Tot en km of 15 hebben we wind tegen en besluit ik mijzelf erg in te houden om op het strand nog genoeg over te hebben. bij 15 km draaien we wind af en besluit ik wat te versnellen om een vreselijk irritante loper achter me te verlaten, wat ook makkelijk lukt. Km 20 en het strand op, erg mul en slechter als de afgelopen keren, maar hier begint het feest en ga ik weer mensen opvegen. De wind valt hier nu nog wel mee alleen gaat het wel regenen al. Als we het strand afgaan, km 30, heb ik er al heel wat ingehaald en krijgen we op de duintoppen wind tegen en een stevig windje ook nog. Het op en neer gaan in combinatie met wind en regen gaat mij makkelijker af als andere, ik ga nog steeds lopers voorbij en ga het steeds leuker vinden. bij elke duinafgang vlieg ik naar beneden en zie mensen verschrikt kijken, wat een rare man!. bij 35 km gaan we een rondje Westkapelle doen om aan het laatst stukje op en af in de duinen te doen, vol wind tegen en flink omhoog en omlaag genieten dus. Alweer hetzelfde ik vlieg naar beneden en omhoog dribbel ik heel veel voorbij. Het laatste stukje strand is erg zwaar, los zand en vol wind tegen, maar ook hier weer knallen en omhoog op de dijk voor de laatste km. De dijk is ook vol wind tegen en naar beneden zegt er iemand “pas op glad”. Dus ook daar vlam ik naar beneden en haal even nog 3 lopers in en net voor de finish sprint er mij toch nog iemand voorbij, een senior!

Erg tevreden met het verloop en nu een dag later nergens last van alleen voel ik dat het veel kracht gekost heeft. Op naar de Indian Summer Ultra en hopen op mijn weer, goed slecht of gewoon goed, liefst het eerste.

Ja weer eens een keer naar Winschoten voor het NK 100 km! Erg benieuwd hoe dat zal gaan, 2015 was de laatste keer!

Vrijdagmiddag op tijd weg en na veel fileleed zijn we, Hans de vrouwen en ik, eindelijk rond 18:00 in hotel Victoria. Daar is ondertussen iemand anders in gekomen en dat zijn wel een heel stel gezellige meiden die echt top voor ons en iedereen klaar staan met heel veel lachen. Lekker gegeten, niet teveel en op tijd naar bed!

Zaterdag zitten we om 07:15 aan het ontbijt en om half negen lopen we naar de start, waar er weer veel bekenden zijn! Met nog tien minuten te gaan zegt de speaker dat het hoog tijd wordt om het startvak eindelijk eens te gaan vullen. Vooraan staat een heel peloton toppers uit Italië die deze wedstrijd gebruiken als kwalificatie voor het WK en ze domineren ook de hele wedstrijd.

Om exact 09:00 valt het startschot en zijn we weg.

De eerste doorkomst, 10 km, zie ik mijn verzorging nergens staan en ik baal stevig neem wat sportdrank en ga door. Bij de verzorging na 15 km zoek ik of hij daar toevallig niet terecht is gekomen, maar ik zie niks en zeg tegen de mensen van de verzorging dat ik mijn eigen verzorging mis en ze gaan er gelijk achteraan om het uit te zoeken. Ik besluit weer maar wat sportdrank te nemen en door. Bij de 2 doorkomst is er weer niks en ook zij gaan zoeken, ik neem wat rozijnen en sportdrank en ga door maar baal wel! onderweg naar de volgende post zit ik te denken hoe dit op te lossen, peperkoek, rozijnen, sportdrank die ik niet gewend ben het zal wel moeten als ze niks kunnen vinden. Dan ben ik bij de post waar ze gelijk naar mij komen met mijn eigen doos met spullen, 25 km erop zitten, gelukkig mijn eigen dingen, gelletjes en door. Ondertussen zitten we op de dertig en ik loop eigenlijk naar gevoel niet te hard maar moet toch proberen iets zachter te lopen volgens mijn hartslagmeter. zo loop ik door tot de 50 in 4 uur en een beetje en ik denk eigenlijk iets te hard Jan, maar zachter gaat op een of andere manier niet. rondje 6 gaat het dus een beetje slecht, misslijk de witte strepen op de weg slingeren voor mijn gevoel en ik besluit om nu al op cola over te gaan, wat eigenlijk wel bevat en zo sukkel ik door tot rondje 7 en 8 en dan denk ik nu nog maar een halve marathon. rondje 8 nu nog maar 10 engelse mijlen en nu nog 15, de volgende ronde kom ik hier voor de laatste keer en ik besluit om deze ronde op te offeren voor de laatste nog iets te proberen voor een tijd onder de 8:30. Alleen bi het ingaan van de laatste ronde schiet mijn hamstring bijna in de kramp en moet ik tot de laatste 5 km alles doen om niet in de kramp te schieten. met nog 5 km te gaan zie ik op de klok 08:05 en ik denk dat wordt niks meer, 3 bekers cola en heel veel geluid en ik ga ervoor nu mag het en we zien wel! Met de finish boog in zicht zie ik iet van 08:29 staan en ik sprint, onder de 4 minuten de km, de laatste meters om te finishen in 08:30 officieel!

Wat een wedstrijd, wat een afzien zo vroeg al! Ook al geen prijs in mijn categorie denk ik. Lekker naar het hotel douchen en terug naar Hans en de rest kijken om deze te zien finishen. sta ik bij de eerste man 60 om hem te feliciteren, zegt die official hoor heet jij eigenlijk en na mijn naam gezegd te hebben zegt hij dat ik 2 man 50 plus overall ben! kijk en daar doe ik het dan weer voor, oké geen super tijd maar toch, 147 inschrijvingen 119 gestart en 68 gefinisht! ik was 5 bij het NK en achter heel veel Italianen, maar dat was mijn iedereen.

Toch nog even vermelden dat Hans gefinisht is net onder de 11:00 met heel weinig trainingskilometers en daardoor heel trots mag zijn op zijn prestatie.

Een ding is zeker als we volgend jaar weer gaan is het in hotel Victoria, dames bedankt was erg gezellig bij jullie. Ook de organisatie was weer top en alle bekenden weer gezien in een echte ultraloop was weer super.