Jan Muller

Alweer de 4 keer hier aan de start van deze fantastisch mooie loop. Ook de goede herinneringen aan mijn overwinning van de eerste editie en de drama jaren 2018 en 2019.

Nu vol goede moed aan de start, na een slechte zenuwachtige nacht. Om iets voor 6 zessen, probeer ik even mijn camelbag en shit er komt niks uit! Hans kijkt nog even maar ik heb zo iets van laat maar, kijk wel bij de eerste post. Ondertussen is mister bleu sky al mijn afgelopen en betekent het wegwezen. Lekker rustig blijven denk ik en niks forceren het is 120km en wie weet wat er allemaal gaat komen. de weg in het donker naar de eerste post is goed te doen, alleen maar lopen en lintjes volgen. Ik had besloten om ongeveer iedere 10 a 15 km een Maurten gel te nemen en dat dus ook gedaan. Bij de eerste post even mijn hele camelbag gedemonteerd en weer gemonteerd, er zat poeder in de slang stom stom en nog eens stom van mij om dat niet ruim voor de start even te proberen. Na zeker 5 min ben ik weer weg en ondertussen is het licht geworden en geniet ik volop van de omgeving, wat is het hier ieder keer toch weer verrassend mooi! Daardoor ben ik ook al weer bij post 2 beland en ga ik op weg richting Westerbork, dit stuk ken ik en is niet zo verrassend op het laatste stukje na. bij de volgende post, 60km ongeveer voel ik mij nog steeds perfect en neem wat zoute stengels en weg zijn we weer. het valt me op dat er veel modder ligt en dat het ook glad is daardoor, de veengrond is ook lekker nat dus ben ik blij met de schoenkeuze, trailschoenen. Nu lopen over het veen en zk je tot je enkels weg en ineens ook een keer tot mijn knieën, het is maar goed dat alles waterdicht is zeg ik tegen iemand die toevallig bij me loopt. Op naar de 80, punt of no return daar staat mijn dropbag. Dit is een lang zwaar stuk over graspollen langs een beek die best wel lang is en erg slingert. ook hier komt een einde aan en ben ik bij de 4 post en gooi mijn lampje in de dropbag vul mijn camelbag en wegwezen. Ik weet dat ik ga finishen nu en het nog maar 40 km. de laatste post blijkt iets verder te staan en ik heb zin in cola en weet dat ik dan weet door kan, alleen die post komt maar niet. uiteindelijk toch daar en nu op weg voor de laatste 20 km. Helaas is de cola na 10 km uitgewerkt en krijg ik een dip op de smalle heidepaden, een smal geultje en ik krijg het niet voor elkaar om in het spoor te blijven mijn coördinatie is even kwijt! gelukkig komen ook daar een eind aan en zie ik de kerktorn en krijg weer vleugeltjes en kan ik weg dribbelen bij het groepje en finish helaas als 4 maar dik tevreden achter jonge honden in 11:51. dik tevreden over de Maurten sportgel en drank, volgende keer alleen meer drinken en iets dunner maken.

Nu een dag later merk ik wel dat ik toch ouder ben geworden en heb links en rechts toch wel spierpijn! Nog een dagje rust en dan gaan we weer doortrainen voor de 100 mijl in december, krijg er steeds meer vertrouwen in.

Hans had eigenlijk al een slechte start, keelpijn, last van zijn heup, een week geleden nog dry needling gehad! Toch gestart die bikkel en er even 90 km gelopen. Wat een topper weer met die achtergrond starten en even 90 km lopen! Ga er maar aan staan, parcours was niet een leuk bospaadje maar gewoon echt wel zware omstandigheden.

Na Winschoten eigenlijk gelijk weer door getraind en de draad weer opgepakt. niet echt last gehad, wel gemerkt dat ik wat ouder ben geworden! Zaterdag 25 september was er een 5 km op de baan en die mocht ik behouden mee doen wat resulteerde in 19:30 erg tevreden hiermee. Met een totaal van 25 km in en uitlopen erbij en zondags weer een 25 km. Zaterdag 2 oktober weer de kustmarathon en de omstandigheden lijken goed te worden voor mij, wind en regen! Ik mag hem niet voluit lopen dl 2 max 3 en daar ga ik mij ook aan houden.

Zaterdagmorgen 12:00 moet de kerkklok eigenlijk 12 keer slaan en zouden we starten, alleen de klok is van slag! we tellen van 1 tot 12, lachen dus en zijn weg. Na de start is het erg druk met lopers die niet op hun plek staan, altijd drama met mensen die perse vooraan willen staan en ergens achteraan finishen. bij een km of 3 komt er eindelijk wat meer ruimte en kan ik lekker mijn tempo lopen. Tot en km of 15 hebben we wind tegen en besluit ik mijzelf erg in te houden om op het strand nog genoeg over te hebben. bij 15 km draaien we wind af en besluit ik wat te versnellen om een vreselijk irritante loper achter me te verlaten, wat ook makkelijk lukt. Km 20 en het strand op, erg mul en slechter als de afgelopen keren, maar hier begint het feest en ga ik weer mensen opvegen. De wind valt hier nu nog wel mee alleen gaat het wel regenen al. Als we het strand afgaan, km 30, heb ik er al heel wat ingehaald en krijgen we op de duintoppen wind tegen en een stevig windje ook nog. Het op en neer gaan in combinatie met wind en regen gaat mij makkelijker af als andere, ik ga nog steeds lopers voorbij en ga het steeds leuker vinden. bij elke duinafgang vlieg ik naar beneden en zie mensen verschrikt kijken, wat een rare man!. bij 35 km gaan we een rondje Westkapelle doen om aan het laatst stukje op en af in de duinen te doen, vol wind tegen en flink omhoog en omlaag genieten dus. Alweer hetzelfde ik vlieg naar beneden en omhoog dribbel ik heel veel voorbij. Het laatste stukje strand is erg zwaar, los zand en vol wind tegen, maar ook hier weer knallen en omhoog op de dijk voor de laatste km. De dijk is ook vol wind tegen en naar beneden zegt er iemand “pas op glad”. Dus ook daar vlam ik naar beneden en haal even nog 3 lopers in en net voor de finish sprint er mij toch nog iemand voorbij, een senior!

Erg tevreden met het verloop en nu een dag later nergens last van alleen voel ik dat het veel kracht gekost heeft. Op naar de Indian Summer Ultra en hopen op mijn weer, goed slecht of gewoon goed, liefst het eerste.

Ja weer eens een keer naar Winschoten voor het NK 100 km! Erg benieuwd hoe dat zal gaan, 2015 was de laatste keer!

Vrijdagmiddag op tijd weg en na veel fileleed zijn we, Hans de vrouwen en ik, eindelijk rond 18:00 in hotel Victoria. Daar is ondertussen iemand anders in gekomen en dat zijn wel een heel stel gezellige meiden die echt top voor ons en iedereen klaar staan met heel veel lachen. Lekker gegeten, niet teveel en op tijd naar bed!

Zaterdag zitten we om 07:15 aan het ontbijt en om half negen lopen we naar de start, waar er weer veel bekenden zijn! Met nog tien minuten te gaan zegt de speaker dat het hoog tijd wordt om het startvak eindelijk eens te gaan vullen. Vooraan staat een heel peloton toppers uit Italië die deze wedstrijd gebruiken als kwalificatie voor het WK en ze domineren ook de hele wedstrijd.

Om exact 09:00 valt het startschot en zijn we weg.

De eerste doorkomst, 10 km, zie ik mijn verzorging nergens staan en ik baal stevig neem wat sportdrank en ga door. Bij de verzorging na 15 km zoek ik of hij daar toevallig niet terecht is gekomen, maar ik zie niks en zeg tegen de mensen van de verzorging dat ik mijn eigen verzorging mis en ze gaan er gelijk achteraan om het uit te zoeken. Ik besluit weer maar wat sportdrank te nemen en door. Bij de 2 doorkomst is er weer niks en ook zij gaan zoeken, ik neem wat rozijnen en sportdrank en ga door maar baal wel! onderweg naar de volgende post zit ik te denken hoe dit op te lossen, peperkoek, rozijnen, sportdrank die ik niet gewend ben het zal wel moeten als ze niks kunnen vinden. Dan ben ik bij de post waar ze gelijk naar mij komen met mijn eigen doos met spullen, 25 km erop zitten, gelukkig mijn eigen dingen, gelletjes en door. Ondertussen zitten we op de dertig en ik loop eigenlijk naar gevoel niet te hard maar moet toch proberen iets zachter te lopen volgens mijn hartslagmeter. zo loop ik door tot de 50 in 4 uur en een beetje en ik denk eigenlijk iets te hard Jan, maar zachter gaat op een of andere manier niet. rondje 6 gaat het dus een beetje slecht, misslijk de witte strepen op de weg slingeren voor mijn gevoel en ik besluit om nu al op cola over te gaan, wat eigenlijk wel bevat en zo sukkel ik door tot rondje 7 en 8 en dan denk ik nu nog maar een halve marathon. rondje 8 nu nog maar 10 engelse mijlen en nu nog 15, de volgende ronde kom ik hier voor de laatste keer en ik besluit om deze ronde op te offeren voor de laatste nog iets te proberen voor een tijd onder de 8:30. Alleen bi het ingaan van de laatste ronde schiet mijn hamstring bijna in de kramp en moet ik tot de laatste 5 km alles doen om niet in de kramp te schieten. met nog 5 km te gaan zie ik op de klok 08:05 en ik denk dat wordt niks meer, 3 bekers cola en heel veel geluid en ik ga ervoor nu mag het en we zien wel! Met de finish boog in zicht zie ik iet van 08:29 staan en ik sprint, onder de 4 minuten de km, de laatste meters om te finishen in 08:30 officieel!

Wat een wedstrijd, wat een afzien zo vroeg al! Ook al geen prijs in mijn categorie denk ik. Lekker naar het hotel douchen en terug naar Hans en de rest kijken om deze te zien finishen. sta ik bij de eerste man 60 om hem te feliciteren, zegt die official hoor heet jij eigenlijk en na mijn naam gezegd te hebben zegt hij dat ik 2 man 50 plus overall ben! kijk en daar doe ik het dan weer voor, oké geen super tijd maar toch, 147 inschrijvingen 119 gestart en 68 gefinisht! ik was 5 bij het NK en achter heel veel Italianen, maar dat was mijn iedereen.

Toch nog even vermelden dat Hans gefinisht is net onder de 11:00 met heel weinig trainingskilometers en daardoor heel trots mag zijn op zijn prestatie.

Een ding is zeker als we volgend jaar weer gaan is het in hotel Victoria, dames bedankt was erg gezellig bij jullie. Ook de organisatie was weer top en alle bekenden weer gezien in een echte ultraloop was weer super.

We zitten al weer een rondje in 2021 en ik heb alles een beetje verwaarloosd op de site! Nu even een update en dan ga ik het weer bij houden.

We zijn gelukkig weer blessure vrij na het rare knie leed van vorig jaar. blijft een raar iets maar ik denk er niet meer over naar en ben al lang blij dat ik gewoon weer kan trainen.

Helaas is het nog corona en zijn er vanaf vorig geen spannende dingen te melden tot en met oktober. daar begon een eerste uitdaging in de vorm van een duivelse uitdaging. De bedoeling was om een aantal km te lopen tot en met december, 666, 888 of 999! ik had de 666 uitgekozen en dat is gelukt er zaten 3 ultra’s in, 66, 70 en 80. Oké en een marathon en een 50 ook nog. die zijn mij goed afgegaan gelukkig. Deze allemaal solo gelopen en zonder support, wat voor 70 en 80 toch tegenviel.

Eind april krijg ik te horen dat de endurance day in Hamme doorgaat, Hans stond nog ingeschreven van vorig jaar, dus besluiten we om er maar naar toe te gaan. Geen specifieke voorbereiding en een nog ruim een week later staan we aan de start, 08-05-2021. De loop zelf ken ik en is super goed georganiseerd, rondjes van ongeveer 20 km. Ik besluit na 3 rondes te stoppen omdat over 3 weken het Petranpad is en ik daar heel graag wil finishen na het debacle vorig jaar. Wijze beslissing geweest.

Het Petranpad revanche!

Om 00:00 starten we allemaal tegelijk voor de 2 editie van deze super mooie en goed georganiseerde trail. Wat een mooi parcours en wat kan die man de slechtste paardjes opzoeken om over te lopen. 112 km en al 2 jaar niet een wedstrijd boven de 100km gelopen dus finishen is het belangrijkste. Ook het zelf navigeren is weer even wennen en kost je gewoon een aantal seconden per km. Dat is in ieder geval gelukt, al ben ik over mijn eindtijd niet echt tevreden mis gewoon kracht en toch wel de wedstrijd hardheid. achteraf superblij en weer heerlijk genoten van alles, 3 overall is toch wel leuk.

Nog een leuke uitdaging gevonden in de vorm van de Brabantse ultra trail, geen wedstrijd een gps loop van 100km door oost Brabant in 2 rondes van 50 km. De inschrijving is eigenlijk aan de dure kant ,€65 maar vooruit voor een keer. Zeker een aanrader voor iemand die zoiets eens wil proberen. Ik besluit om hem in te korten tot bijna 75 en bij een post terug te gaan. Winschoten is al snel en ik wil daar top fit zijn en daarvoor heb ik nog de Dutch coast ultra van 50 km over het strand.

Op 13 augustus na een moeilijke logistieke operatie, auto naar Castricum logisch wegzetten 3,5 km naar het station wandelen. Dit om straks niet te ver terug te moeten wandelen naar de auto. Nu de trein naar den Helder nemen, om vanuit den Helder terug te lopen naar Castricum. 50 km waarvan 47 over het strand. De start is om 21:00 uur bij een restaurant tegen over het station. Ook weer top geregeld door Rinus. Na de start is het eigenlijk gewoon tegengesteld lopen van de JKM, zee rechts en duinen links. Dit is leuk zuidwesten wind en kracht 4, 5 oké soms heel even 3 recht op kop 47 km lang, hoog water en donker na een uurtje. Dat is afzien of genieten. Het leuke van strand in het donker is dat je geen diepte , verschil tussen vol gewaaide kuilen en kleine waterpoelen niet ziet! dus ga ik regelmatig op mijn snufferd in het lagune gedeelte en op het laatste stuk waar het heel veel poelen zijn. Ook natte voeten hoort erbij natuurlijk. Het kost in ieder geval heel veel kracht. Mijn tijd valt me eigenlijk wat tegen, alleen als ik het terug kijk in het juiste perspectief valt het toch wel mee. 4:38 over 50 km wind op kop, donker en strand dan denk ik dat ik er voor de omstandigheden een seconde of 25 per km af kan halen. Ook dat ik eerste algemeen ben geworden sta ik van te kijken. Dit betekend in ieder geval dat ik weer kracht in de beentjes heb. Al snap ik niet dat ik dit ooit 125 km gedaan heb.

Nu op naar Winschoten op 11 september! Daarna de Zeeuwse kustmarathon, dan de Indian summer ultra, nog even de anderhalve marathon in Etten-Leur en dan hopelijk een 100 mijler te finishen in december

We, Hans en ik rijden zaterdagavond om een uur of 10 weg en zijn rond 1/2 12 daar. De startlocatie is schitterend, een oud kasteeltje. We praten even bij met de organisatie over het ontstaan van deze loop, hier onder vind je de link. Voor de liefhebbers van wandelen echt een aanrader en hardlopers, zeker doen! Hans start om 01:00 uur. Nadat ik die uitgezwaaid heb kan ik nog even mijn oogjes dicht doen, hieronder het verslag over de trail. https://www.landschaphorstaandemaas.nl/wandelen

Helaas wat een teleurstelling! een dikke DNF op deze fantastisch mooi en goed georganiseerde trail. Wat een mooi parcours, het stukje wat ik gezien heb, genieten met een hele grote G. Start om 03:00 met Bastian en even wat geprul om de gps te vinden en weg gaan we. de eerste km gaan even wat stroever omdat ik navigeren niet gewend ben, maar dan komt het ritme erin en gaat het fantastisch. Dit is echt geweldig, jammer dat wij in het bos liepen met de zonsopgang, kraakhelder en mistflarden, zo mooi. we gaan door bossen over singletracks door gemaaid gras, echt mijn ding! Uilen, de vogeltjes wakker worden, een paar reeën ogen, koeien paarden allemaal gehoord en gezien op dat eventjes, kun je nagaan als ik alles gelopen had! Naar een km of 17 begint er wat spanning op mijn knie te komen en een aantal meters verder is het over, ik moet mijn rechter been meeslepen bij kracht erop krijg ik pijnscheuten en zak ik door! ik blijf proberen, we lopen een stukje over asfalt en dat ging nog, toen gingen we weer onverhard en was het helemaal klaar zelfs wandelen op die ondergrond was lastig. Gelukkig is de post dicht bij en zeg ik tegen Bastian dat hij gewoon door moet gaan. Ik wandel naar de post en baal, een heleboel lelijke woorden wil ik eruit gooien en janken! Want ik ben erg bang dat dit over en uit is met hardlopen Gelukkig kan ik mijzelf nog nuttig maken voor de organisatie door broodjes te smeren en tosti’s te maken. Hans moet natuurlijk ook nog finishen en dat gaat hij ook doen. Hij finisht in, een voor dat parcours, mooie tijd van 13:25. Hopelijk valt het allemaal mee en mag ik hier toch een keer van gaan genieten. Nu, een dag later naar de huisarts geweest en contact gehad met de fysio, die het ook wijzer vind om naar de orthopeed te gaan. De huisarts heeft een doorverwijzing voor de orthopeed gegeven en nu afwachten, wordt vervolgd.

Veel te lang geleden!

Helaas veel te lang geleden dat ik weer iets gedaan heb met mijn blog, corona, blessure en privé bezigheden in willekeurige volgorde waren een slechte reden om dit niet bij te houden.

Nu weer goede dingen in het vooruitzicht en ervaringen achter de rug ga ik maar weer schrijven online! Col de Kragge, trainen op een mountainbike parcours voor ervaren fietsers. +/- 300 hoogtemeters op een singletrack nergens echt vlak ongeveer 5 km lang. We zijn er al vanaf maart naar toe geweest bijna iedere week, 2 ronden afzien gewoon super. De afgelopen weken in corona tijd genoeg km gemaakt, weken van 150+km!

De vooruitzichten zijn, 12 juli Petranpad een ultraloop over 112 km selfsupporting en navigeren. Starttijd 03:00 zondag. In september the Great escape, eindelijk een 100 mijl. met hopelijk in de aanloop er naar toe wat leuke trails.

Nieuwste aanwinst een Polar Grit X, ik heb hem nog te kort om er uitgebreid over te schrijven. Waarom een andere, de Suunto deed het nog perfect maar al een paar maal problemen gehad met de hartslagmeter en de Grit doet het op de pols ook al heb ik een hr 10 erbij. De Suunto heeft ook maar een batterijduur, trainingstijd met gps van 18 uur bij 1 sec gps interval, wat een beetje kort wordt bij een 100 mijl. Ik blijf een groot fan van mij Spartan ultra vanwege de emotionele waarde. De grit heeft een prima werkende navigatie, appels en peren kun je niet vergelijken dus welke is beter of slechter, ik weet het niet. Voortaan bij iedere trail loop ik met gps op de achtergrond, is het probleem van “off route” verleden tijd. Ook een update van mijn Stoots lamp, wat een licht en het wordt niet donker, lamp aan op standje veel licht, diverse trainingen in het donker en nog een uurtje of 10 in de kast met alles aan voor de batterij leeg was. Verdere info op de materiaal pagina

Allereerst 2019! Begonnen met veel tegenslag en geëindigd met tegenslag. Wel leuke momenten natuurlijk, de mooiste was “From dusk tilldawn”. Wat een ervaring en zo jammer dat hij in 2020 niet meer wordt georganiseerd. Nergens is er zoiets met die omstandigheden en parcours, dit was natuurlijk ook te danken aan de weersomstandigheden. Verder natuurlijk wel wat drama met een kuit, de buinionette links en rechts, wat voor het ultralopen een fiasco is en was. Ondanks dat toch op de valreep een succesje! De kerstcross in Sprundel, ik kon bovenverwachting mee met wat snellere mannen dan verwacht. Dit naar een antibiotica kuur en pijnlijke voeten, blijft toch wel het leukste crossen.

Wat gaat er in 2020 gebeuren? Dit weet ik echt nog niet, geen planning tot nu toe. Veel zin in een nachttrail, maar helaas. Ook een 100 mijl of een 24 uur wil ik graag minimaal een keer gedaan hebben. Dus km opbouwen als alles hersteld is en liefst op zoek naar langere trails. Wel is er in september een W.K. 100 km in Winschoten, wat natuurlijk ook gewoon super is. De Indiansummer ultra heb ik nog iets goed te maken en in de Bello Gallico ook nog. Dit jaar waren de omstandigheden helemaal naar mijn zin, nat modder en afzien dus! Of dit volgend jaar voorbij komt ik weet het echt niet. De leeftijd en blessures zijn nu een beetje de grootste spelbrekers, dit is voor de motivatie ook niet bevorderlijk.

Hoppa de ene is net verwerkt of het volgende is er weer, of was er al! helaas geen Bello Gallico voor mij dit jaar. De bunionette met ontstekingen geeft te veel last. Ik zelf dacht eerst aan overtraindheid, maar gelukkig of misschien wel erger, het is gewoon te veel gevraagd van mijn lichaam in combinatie met de ontstekingen. Zoals eerder geschreven was ik elke keer ziekjes, nu komt het dus van uit mijn lichaam. Veel te hard moeten werken en geen tijd voor herstel i.c.m. de ontstekingen aan beide voeten.

Nu een kuur van 10 dagen met 500mg antibiotica in combinatie met een ontstekings remmende zalf. De huisarts begon al over een orthopeed, maar hier wacht ik maar even mee. eerst goed herstellen en alleen maar normale trainingen van max een uurtje alleen maar op de weg. dan hopelijk de kerstcross in Sprundel weer mee te kunnen doen 8km.

Allereerst de Brabantsewal trail.

Een fantastisch mooi trail goed georganiseerd, alles voor het goede doel. Het is een vreselijk mooi parcours, 13, 25, 35 of 50 km kan er gelopen worden. Er is geen tijdopname wat erg jammer is, ondanks dat het een prestatie loop is kan dit toch zeker op de langste afstand mogelijk gemaakt worden. Verder een prachtige ronde over de Kalmthoutse heide, werkelijk alles zat er in, modder, single tracks, geen tracks, grasvelden, brede paden. Alleen echte heuvels die hebben we hier niet, absoluut een aanrader

Helaas hadden we hier te maken met een saboteur, man in camouflage kleding op een mountainbike. Ik kwam op ruim 49 km, helaas niet terug in Ossendrecht, in 4:01 en was ik 3. Ik zag op de rechte stukken ongeveer een km voor mij de nummer 1 en 2 lopen, lekker behouden gelopen en niks geforceerd. Tenminste dat dacht ik.

24 november stond er de klassieker Olne Spa Olne op het programma maar helaas, mijn voeten doen nog steeds niet mee, er zitten constant een soort van ontstekingen aan de kleine teen kanten. Het is een bunionette en door de vele wedstrijden en km geneest het niet echt. Ik kan eigenlijk alleen mijn gewone hardloopschoenen aan, trail en zwaarder spul geeft druk erop en dan kan ik helemaal niks door de pijn. Ook een reden dat ik bij de ISU met gewone schoenen liep. Bij Olne Spa Olne kun je niks met gewone schoenen, minimaal trail schoenen. Dan ook nog een flinke verkoudheid met, geen gehoor, lichte duizeligheid, kou en ook wat misselijk geven geen goed gevoel om een kleine 70 km te met 2800 hoogtemeters gaan hardlopen. Alles nu eerst maar eens even tot rust laten komen en hopelijk heeft dat geen invloed op de Bello Gallico, een toptijd gaat het toch niet worden

Een week naar de ISU, 75km oké niet alles, een marathon lopen om mezelf vreselijk pijn te doen en af te zien, puur uit frustratie! verstandig, ik weet het niet maar ik ga het wel doen.

Ik had gehoopt op een hoop regen, wind, natte sneeuw en alles wat niet leuk is! Helaas is er alleen maar wind die best lastig is. Bij de start toch weer een aantal bekenden, altijd leuk. Ook hier weer mensen met Camelbags, waarom er staat elke 5 km een post. Ook erg frusterend dat ik altijd vuil zie ligeen van lopers, stelletje …. als je het mee kunt nemen, kan het ook mee terug. Respect is jammer genoeg voor die klo….nergens te vinden, ze mogen allebei hun poten breken en dat meen ik.

Pang en weg zijn we. gelijk een grote groep in mijn nek, waar ik een hekel aan heb. regelmatig staat er iemand op mijn hielen en er is niemand die de kop overneemt! bij een km of 25 vraag ik mezelf af of ze zelf hun kont wel kunnen afvegen. Ga ik zachter lopen, hun ook, ik harder hun ook, vreselijk. Laat mij maar een trail lopen helemaal alleen. Bij 38 km is bij mij alles op en valt de snelheid vreselijk naar beneden. Niet genoeg getankt, te hard gelopen, te veel gedaan afgelopen week. Dit alles bij elkaar is nu een drama, pijn doet het niet, jammer genoeg. Met een dribbeltje finish ik in 3:07. Eigenlijk nog niet zo slecht, alleen 5 min verlies in 4 km en ook nog niks geleden of afgezien. Toch maar iets zoeken waar ik mezelf even vreselijk pijn kan doen. Olne Spa Olne?