Jan Muller

We zitten al weer een rondje in 2021 en ik heb alles een beetje verwaarloosd op de site! Nu even een update en dan ga ik het weer bij houden.

We zijn gelukkig weer blessure vrij na het rare knie leed van vorig jaar. blijft een raar iets maar ik denk er niet meer over naar en ben al lang blij dat ik gewoon weer kan trainen.

Helaas is het nog corona en zijn er vanaf vorig geen spannende dingen te melden tot en met oktober. daar begon een eerste uitdaging in de vorm van een duivelse uitdaging. De bedoeling was om een aantal km te lopen tot en met december, 666, 888 of 999! ik had de 666 uitgekozen en dat is gelukt er zaten 3 ultra’s in, 66, 70 en 80. Oké en een marathon en een 50 ook nog. die zijn mij goed afgegaan gelukkig. Deze allemaal solo gelopen en zonder support, wat voor 70 en 80 toch tegenviel.

Eind april krijg ik te horen dat de endurance day in Hamme doorgaat, Hans stond nog ingeschreven van vorig jaar, dus besluiten we om er maar naar toe te gaan. Geen specifieke voorbereiding en een nog ruim een week later staan we aan de start, 08-05-2021. De loop zelf ken ik en is super goed georganiseerd, rondjes van ongeveer 20 km. Ik besluit na 3 rondes te stoppen omdat over 3 weken het Petranpad is en ik daar heel graag wil finishen na het debacle vorig jaar. Wijze beslissing geweest.

Het Petranpad revanche!

Om 00:00 starten we allemaal tegelijk voor de 2 editie van deze super mooie en goed georganiseerde trail. Wat een mooi parcours en wat kan die man de slechtste paardjes opzoeken om over te lopen. 112 km en al 2 jaar niet een wedstrijd boven de 100km gelopen dus finishen is het belangrijkste. Ook het zelf navigeren is weer even wennen en kost je gewoon een aantal seconden per km. Dat is in ieder geval gelukt, al ben ik over mijn eindtijd niet echt tevreden mis gewoon kracht en toch wel de wedstrijd hardheid. achteraf superblij en weer heerlijk genoten van alles, 3 overall is toch wel leuk.

Nog een leuke uitdaging gevonden in de vorm van de Brabantse ultra trail, geen wedstrijd een gps loop van 100km door oost Brabant in 2 rondes van 50 km. De inschrijving is eigenlijk aan de dure kant ,€65 maar vooruit voor een keer. Zeker een aanrader voor iemand die zoiets eens wil proberen. Ik besluit om hem in te korten tot bijna 75 en bij een post terug te gaan. Winschoten is al snel en ik wil daar top fit zijn en daarvoor heb ik nog de Dutch coast ultra van 50 km over het strand.

Op 13 augustus na een moeilijke logistieke operatie, auto naar Castricum logisch wegzetten 3,5 km naar het station wandelen. Dit om straks niet te ver terug te moeten wandelen naar de auto. Nu de trein naar den Helder nemen, om vanuit den Helder terug te lopen naar Castricum. 50 km waarvan 47 over het strand. De start is om 21:00 uur bij een restaurant tegen over het station. Ook weer top geregeld door Rinus. Na de start is het eigenlijk gewoon tegengesteld lopen van de JKM, zee rechts en duinen links. Dit is leuk zuidwesten wind en kracht 4, 5 oké soms heel even 3 recht op kop 47 km lang, hoog water en donker na een uurtje. Dat is afzien of genieten. Het leuke van strand in het donker is dat je geen diepte , verschil tussen vol gewaaide kuilen en kleine waterpoelen niet ziet! dus ga ik regelmatig op mijn snufferd in het lagune gedeelte en op het laatste stuk waar het heel veel poelen zijn. Ook natte voeten hoort erbij natuurlijk. Het kost in ieder geval heel veel kracht. Mijn tijd valt me eigenlijk wat tegen, alleen als ik het terug kijk in het juiste perspectief valt het toch wel mee. 4:38 over 50 km wind op kop, donker en strand dan denk ik dat ik er voor de omstandigheden een seconde of 25 per km af kan halen. Ook dat ik eerste algemeen ben geworden sta ik van te kijken. Dit betekend in ieder geval dat ik weer kracht in de beentjes heb. Al snap ik niet dat ik dit ooit 125 km gedaan heb.

Nu op naar Winschoten op 11 september! Daarna de Zeeuwse kustmarathon, dan de Indian summer ultra, nog even de anderhalve marathon in Etten-Leur en dan hopelijk een 100 mijler te finishen in december

We, Hans en ik rijden zaterdagavond om een uur of 10 weg en zijn rond 1/2 12 daar. De startlocatie is schitterend, een oud kasteeltje. We praten even bij met de organisatie over het ontstaan van deze loop, hier onder vind je de link. Voor de liefhebbers van wandelen echt een aanrader en hardlopers, zeker doen! Hans start om 01:00 uur. Nadat ik die uitgezwaaid heb kan ik nog even mijn oogjes dicht doen, hieronder het verslag over de trail. https://www.landschaphorstaandemaas.nl/wandelen

Helaas wat een teleurstelling! een dikke DNF op deze fantastisch mooi en goed georganiseerde trail. Wat een mooi parcours, het stukje wat ik gezien heb, genieten met een hele grote G. Start om 03:00 met Bastian en even wat geprul om de gps te vinden en weg gaan we. de eerste km gaan even wat stroever omdat ik navigeren niet gewend ben, maar dan komt het ritme erin en gaat het fantastisch. Dit is echt geweldig, jammer dat wij in het bos liepen met de zonsopgang, kraakhelder en mistflarden, zo mooi. we gaan door bossen over singletracks door gemaaid gras, echt mijn ding! Uilen, de vogeltjes wakker worden, een paar reeën ogen, koeien paarden allemaal gehoord en gezien op dat eventjes, kun je nagaan als ik alles gelopen had! Naar een km of 17 begint er wat spanning op mijn knie te komen en een aantal meters verder is het over, ik moet mijn rechter been meeslepen bij kracht erop krijg ik pijnscheuten en zak ik door! ik blijf proberen, we lopen een stukje over asfalt en dat ging nog, toen gingen we weer onverhard en was het helemaal klaar zelfs wandelen op die ondergrond was lastig. Gelukkig is de post dicht bij en zeg ik tegen Bastian dat hij gewoon door moet gaan. Ik wandel naar de post en baal, een heleboel lelijke woorden wil ik eruit gooien en janken! Want ik ben erg bang dat dit over en uit is met hardlopen Gelukkig kan ik mijzelf nog nuttig maken voor de organisatie door broodjes te smeren en tosti’s te maken. Hans moet natuurlijk ook nog finishen en dat gaat hij ook doen. Hij finisht in, een voor dat parcours, mooie tijd van 13:25. Hopelijk valt het allemaal mee en mag ik hier toch een keer van gaan genieten. Nu, een dag later naar de huisarts geweest en contact gehad met de fysio, die het ook wijzer vind om naar de orthopeed te gaan. De huisarts heeft een doorverwijzing voor de orthopeed gegeven en nu afwachten, wordt vervolgd.

Veel te lang geleden!

Helaas veel te lang geleden dat ik weer iets gedaan heb met mijn blog, corona, blessure en privé bezigheden in willekeurige volgorde waren een slechte reden om dit niet bij te houden.

Nu weer goede dingen in het vooruitzicht en ervaringen achter de rug ga ik maar weer schrijven online! Col de Kragge, trainen op een mountainbike parcours voor ervaren fietsers. +/- 300 hoogtemeters op een singletrack nergens echt vlak ongeveer 5 km lang. We zijn er al vanaf maart naar toe geweest bijna iedere week, 2 ronden afzien gewoon super. De afgelopen weken in corona tijd genoeg km gemaakt, weken van 150+km!

De vooruitzichten zijn, 12 juli Petranpad een ultraloop over 112 km selfsupporting en navigeren. Starttijd 03:00 zondag. In september the Great escape, eindelijk een 100 mijl. met hopelijk in de aanloop er naar toe wat leuke trails.

Nieuwste aanwinst een Polar Grit X, ik heb hem nog te kort om er uitgebreid over te schrijven. Waarom een andere, de Suunto deed het nog perfect maar al een paar maal problemen gehad met de hartslagmeter en de Grit doet het op de pols ook al heb ik een hr 10 erbij. De Suunto heeft ook maar een batterijduur, trainingstijd met gps van 18 uur bij 1 sec gps interval, wat een beetje kort wordt bij een 100 mijl. Ik blijf een groot fan van mij Spartan ultra vanwege de emotionele waarde. De grit heeft een prima werkende navigatie, appels en peren kun je niet vergelijken dus welke is beter of slechter, ik weet het niet. Voortaan bij iedere trail loop ik met gps op de achtergrond, is het probleem van “off route” verleden tijd. Ook een update van mijn Stoots lamp, wat een licht en het wordt niet donker, lamp aan op standje veel licht, diverse trainingen in het donker en nog een uurtje of 10 in de kast met alles aan voor de batterij leeg was. Verdere info op de materiaal pagina

Allereerst 2019! Begonnen met veel tegenslag en geëindigd met tegenslag. Wel leuke momenten natuurlijk, de mooiste was “From dusk tilldawn”. Wat een ervaring en zo jammer dat hij in 2020 niet meer wordt georganiseerd. Nergens is er zoiets met die omstandigheden en parcours, dit was natuurlijk ook te danken aan de weersomstandigheden. Verder natuurlijk wel wat drama met een kuit, de buinionette links en rechts, wat voor het ultralopen een fiasco is en was. Ondanks dat toch op de valreep een succesje! De kerstcross in Sprundel, ik kon bovenverwachting mee met wat snellere mannen dan verwacht. Dit naar een antibiotica kuur en pijnlijke voeten, blijft toch wel het leukste crossen.

Wat gaat er in 2020 gebeuren? Dit weet ik echt nog niet, geen planning tot nu toe. Veel zin in een nachttrail, maar helaas. Ook een 100 mijl of een 24 uur wil ik graag minimaal een keer gedaan hebben. Dus km opbouwen als alles hersteld is en liefst op zoek naar langere trails. Wel is er in september een W.K. 100 km in Winschoten, wat natuurlijk ook gewoon super is. De Indiansummer ultra heb ik nog iets goed te maken en in de Bello Gallico ook nog. Dit jaar waren de omstandigheden helemaal naar mijn zin, nat modder en afzien dus! Of dit volgend jaar voorbij komt ik weet het echt niet. De leeftijd en blessures zijn nu een beetje de grootste spelbrekers, dit is voor de motivatie ook niet bevorderlijk.

Hoppa de ene is net verwerkt of het volgende is er weer, of was er al! helaas geen Bello Gallico voor mij dit jaar. De bunionette met ontstekingen geeft te veel last. Ik zelf dacht eerst aan overtraindheid, maar gelukkig of misschien wel erger, het is gewoon te veel gevraagd van mijn lichaam in combinatie met de ontstekingen. Zoals eerder geschreven was ik elke keer ziekjes, nu komt het dus van uit mijn lichaam. Veel te hard moeten werken en geen tijd voor herstel i.c.m. de ontstekingen aan beide voeten.

Nu een kuur van 10 dagen met 500mg antibiotica in combinatie met een ontstekings remmende zalf. De huisarts begon al over een orthopeed, maar hier wacht ik maar even mee. eerst goed herstellen en alleen maar normale trainingen van max een uurtje alleen maar op de weg. dan hopelijk de kerstcross in Sprundel weer mee te kunnen doen 8km.

Allereerst de Brabantsewal trail.

Een fantastisch mooi trail goed georganiseerd, alles voor het goede doel. Het is een vreselijk mooi parcours, 13, 25, 35 of 50 km kan er gelopen worden. Er is geen tijdopname wat erg jammer is, ondanks dat het een prestatie loop is kan dit toch zeker op de langste afstand mogelijk gemaakt worden. Verder een prachtige ronde over de Kalmthoutse heide, werkelijk alles zat er in, modder, single tracks, geen tracks, grasvelden, brede paden. Alleen echte heuvels die hebben we hier niet, absoluut een aanrader

Helaas hadden we hier te maken met een saboteur, man in camouflage kleding op een mountainbike. Ik kwam op ruim 49 km, helaas niet terug in Ossendrecht, in 4:01 en was ik 3. Ik zag op de rechte stukken ongeveer een km voor mij de nummer 1 en 2 lopen, lekker behouden gelopen en niks geforceerd. Tenminste dat dacht ik.

24 november stond er de klassieker Olne Spa Olne op het programma maar helaas, mijn voeten doen nog steeds niet mee, er zitten constant een soort van ontstekingen aan de kleine teen kanten. Het is een bunionette en door de vele wedstrijden en km geneest het niet echt. Ik kan eigenlijk alleen mijn gewone hardloopschoenen aan, trail en zwaarder spul geeft druk erop en dan kan ik helemaal niks door de pijn. Ook een reden dat ik bij de ISU met gewone schoenen liep. Bij Olne Spa Olne kun je niks met gewone schoenen, minimaal trail schoenen. Dan ook nog een flinke verkoudheid met, geen gehoor, lichte duizeligheid, kou en ook wat misselijk geven geen goed gevoel om een kleine 70 km te met 2800 hoogtemeters gaan hardlopen. Alles nu eerst maar eens even tot rust laten komen en hopelijk heeft dat geen invloed op de Bello Gallico, een toptijd gaat het toch niet worden

Een week naar de ISU, 75km oké niet alles, een marathon lopen om mezelf vreselijk pijn te doen en af te zien, puur uit frustratie! verstandig, ik weet het niet maar ik ga het wel doen.

Ik had gehoopt op een hoop regen, wind, natte sneeuw en alles wat niet leuk is! Helaas is er alleen maar wind die best lastig is. Bij de start toch weer een aantal bekenden, altijd leuk. Ook hier weer mensen met Camelbags, waarom er staat elke 5 km een post. Ook erg frusterend dat ik altijd vuil zie ligeen van lopers, stelletje …. als je het mee kunt nemen, kan het ook mee terug. Respect is jammer genoeg voor die klo….nergens te vinden, ze mogen allebei hun poten breken en dat meen ik.

Pang en weg zijn we. gelijk een grote groep in mijn nek, waar ik een hekel aan heb. regelmatig staat er iemand op mijn hielen en er is niemand die de kop overneemt! bij een km of 25 vraag ik mezelf af of ze zelf hun kont wel kunnen afvegen. Ga ik zachter lopen, hun ook, ik harder hun ook, vreselijk. Laat mij maar een trail lopen helemaal alleen. Bij 38 km is bij mij alles op en valt de snelheid vreselijk naar beneden. Niet genoeg getankt, te hard gelopen, te veel gedaan afgelopen week. Dit alles bij elkaar is nu een drama, pijn doet het niet, jammer genoeg. Met een dribbeltje finish ik in 3:07. Eigenlijk nog niet zo slecht, alleen 5 min verlies in 4 km en ook nog niks geleden of afgezien. Toch maar iets zoeken waar ik mezelf even vreselijk pijn kan doen. Olne Spa Olne?

Wat een parcours, verschrikkelijk, mooi, nat en ondanks dat er geen hoogtemeters inzitten erg zwaar. Stukken waar geen pad was alleen maar lintjes volgen met, omgevallen bomen, losse takken op de grond, zompig mos en nog meer wat je eigenlijk niet wilt! Een en al genieten dus.

Alles ging prima tot een km of 70, toen ging er iets in mijn linkerschoen naast mijn grote teen gevoelig worden. Je denkt van” pijn is fijn en zeer gaat het toch nog meer doen”. Alleen bij 75 km was het net of ze met een hamer op de teennagel naast mijn grote teen sloegen bij ieder stap! Pijn, pijn en pijn! Stoppen schoen uit en kijken. Bloed onderuit de nagel en aanraken was niet te doen. DNF, balen, balen en nog eens balen. Dit is wel het ergste wat ik tot nu toe op loopgebied heb meegemaakt. Boos op, ja wat eigenlijk, maar vreselijk gefrustreerd hierdoor! Ik had mijn zinnen op een podiumplaats gezet, zeker na vorig jaar. Zondags de nagel er half afgeknipt en de blaar er half afgesneden. Maandag uit gelopen en alleen nog maar gevoelig. Dat is frustrerend, ik hoefde nog maar 45 km zondag. Nu maar uithuilen en vreselijk hard trainen tot alles zeer doet. Voorzichtig denk ik, volgend jaar?

Ondanks dat een geslaagd weekend want, Hans heeft na 2 pogingen nu een hele mooie medaille van de Indiansummerultra 120 km! 3 maal is scheepsrecht en ik ben super blij voor hem.

Te lang geleden dat er weer is wat geplaatst!

Helaas ging Milaan San Remo ook weer niet door vanwege blessure leed, dit was weer zo’n grote teleurstelling dat ik er helemaal klaar mee was.

Gelukkig is het tussen de oortjes weer goedgekomen. Het blessureleed is niet helemaal weg, maar er valt mee te leven.

Na de Vlietloop rondje Sprundel gedaan en met een bijna zelfde tijd als vorig jaar, weer 3 in mijn catagorie! Daarna lekker een maandje vakantie in Scandinavië. Toen werd het tijd voor km, km en km te maken, het is zo september en dan staat de Ecotrail weer op het programma.

Ecotrail Ook dit jaar toch maar de ecotrail gedaan en alweer ging het hier niet volgens verwachting, wordt ik te oud, of verkijk ik mezelf ieder jaar weer? Ondanks dat ben ik wel mooi 3 overall! Super blij mee, en onverwacht. Gelukkig ging het herstel wel goed en had ik eigenlijk niks geleden, gewoon wat spierpijn van het klimmen en dalen, te weinig getraind! Drie weken later de Zeeuwse kust marathon, nog nooit lekker gelopen en of een leuke tijd weggezet daar. We , Hans en ik, hebben er erg veel zin in en de weersvoorspellingen zijn top! Ik start lekker behouden, mag niet voluit i.v.m. de Indiansummer over 2 weken. Het eerste stuk over de stormvloedkering is gewoon lekker rondkijken en ik kom erachter dat het parcours anders is. Na een km of 17 gaan we eindelijk het strand op, hier gaat het beginnen de eerste schifting! Acht km strand denk ik wat een makkie en loop de ene na de andere voorbij. Als we het strand afgaan komen de klimmetjes en gaan de volgende slachtoffers vallen.het stukje verhardt door Domburg en op naar West Kapelle, daar vallen de klappen in de duinen met de klimmetjes. Voor mij blijft het gewoon lekker lopen en nu het laatste stukje strand op is ook nu weer gewoon genieten op naar de laatste zandbak, de finish! Ik geloof het nu eigenlijk nog niet, 3:08 en dat gewoon ontspannen, oké de laatste km probeerde ik echt alles in te halen. Maar 4 in mijn categorie dat is dan weer net jammer, iets harder en 3 had mijn herstel geen goed gedaan. Over precies 2 weken ben ik nog bezig aan die 125 km en dat is toch belangrijker! De echte komt in december een 100 mijlMisschien volgend jaar specifiek trainen, of niks erna plannen.

Als dat geen vlak lopen is! Vanaf 20 km begint het strand, 8 km en daarna de duinen door beetje omhoog, omlaag en wat trapjes. Bijna iedereen laat in de tweede helft 10 seconden per km liggen.

Wat een uitdaging voor de RoParunners! de halve marathon gaan lopen na 4 maanden training! Ik begeleid de groep van SV Sprundel op loopniveau naar de RoParun toe en deze halve marathon was voor hun de ultieme test! nou, ze zijn met vlag en wimpel geslaagd. Wat een bikkels, in december had ik er een zwaar hoofd in, maar wat zijn ze gegroeid. Zelfs als team is het gewoon een feest om er na te kijken een groot hecht team en dat in 4 maanden SUPER. De fietsers onder deskundige begeleiding van Adrie en de lopers onder mijn begeleiding, verder adviseren wij ze waar maar nodig is. De lopers deden het boven verwachting en verrasten mij met tijden welke ik niet verwacht had, op 1 na dan, maar ook hij was met deze omstandigheden gewoon een topper.

Ik zelf deed ook maar gelijk mee en verwachte eigenlijk niks. na wat blessure leed en andere ongemakken had ik eigenlijk een 1:30 als doel in mijn hoofd, het waaide best hard en snelheid heb ik niet getraind. Dat is het mooie je verwacht niks en krijgt alles, 1:26:31 en een 3 plaats in mijn categorie. Over 4 maanden zit ik weer een stapje hoger bij de 55 plus groep hopelijk kan ik de vorm vast houden.

De planning voor de rest van het jaar is in ieder geval al een beetje bekend, Bello Gallico en de Indiansummer ultra staan vast, nu geen blessures meer opdoen. In september moeten we nog even kijken Winschoten als 55 + of toch weer de Brussel eco trail