Ja weer een poging om deze eindelijk af te tikken! Helaas een maandag nog een hele dag ziek op bed, dus verstandig? Achteraf is alles makkelijk, nee dus. Helaas dit jaar alleen op pad omdat Hans een stevige koorts van corona had gehad, wel toevallig dat we alle twee nu ziek moeten worden. Leuke 50 mijl gelopen in zeer modderige en natte stukken. Op sommige plaatsen ruim over je enkels door de modder en tot over je enkels door het water. Tuurlijk op de onverharde stukken lekker glad en de nodige meters omhoog en omlaag. Ook met mijn nachtblindheid was het niet een goed idee om nog een 2 ronde te doen. Dan loop je alleen, langer in het donker en ik heb gewoon veel licht nodig. Bij de start ben ik gelijk in groepen gaan lopen voor het licht en was blij dat het eindelijk licht was. Teleurgesteld niet, had denk ik met 2 ronden heel lang herstel nodig gehad en over 5 weken staat de HoHo honderd op het programma. Dus helaas blijft de Bello een irritante doorn die eigenlijk wel eruit moet. Hoe weet ik nog niet maar vind het nu alleen maar erger worden dat hij niet afgemaakt is! Weet nog niet hoe ik hier volgend jaar tegen aan kijk, wie weet. Heb wel genoten van een perfect georganiseerde wedstrijd, jammer dat ik in het donker alleen maar van de uilen kon genieten en niet van het lopen. Dan duurt het ook lang. Toen het licht was en we mochten spelen in het water en de modder had ik weer naar mijn zin.
Heftig, dat is één woord dat recht doet aan deze trail! Om half 4 wordt ik opgepikt door Hans om naar het mooie S’Gravenvoeren te rijden in België waar de start om 06:00 is van de Grizzly 100 en de 83. Lekker op tijd daar om de nodige dingen te doen en om 05:50 staan we in het startvak, alleen is de start 5 min. uitgesteld omdat het druk was bij de toiletten. Er werd al verteld dat degene die droge voeten wilde houden beter naar huis kon gaan, na 500 meter waren ze toch al nat. Als we dan weg mogen, stond een beetje vooraan bij de eerste 50 denk ik, hebben we inderdaad natte voeten naar een paar 100 meter en droog worden ze niet meer!
De eerste 20 km lopen we in het donker en ik probeer in een groepje te blijven met volle bak licht erbij van mijn eigen lampje en dat werkt super. Het is glad glad en nog eens glad en dat in het donker. Naar boven lopen is dit wel te doen maar najaar beneden is het echt voorzichtig en dat is niks voor mij. Ik moet echt ingehouden lopen met deze omstandigheden denk anders wordt het een hele zware. Er zitten stukken bij waar hardlopen gewoon niet gaat omdat het te glad is en je hebt totaal geen grip. Eindelijk is het licht en kan ik een beetje versnellen en proberen mijn eigen ding te doen, maar bergop is gewoon nu al niks meer en besluit ik te wandelen op de steile stukken en dat waren er nogal wat. De plassen staan ook voor de rest van het parcours gewon over het hele pad en sommige waren ook best diep, leuk! Bij de 2 post is de splitsing van de 83 en 100 ik denk even zal ik de 83 maar doen gelukkig zit het in mijn hoofd goed en op naar die 100. Dit stuk loopt lang het drielanden punt en dan Duitsland in. Hier zit een stukje in waar ik voor stond en dacht hoe moet ik hier naar beneden zonder touw. O ja gewoon gaan zitten en glijden zo moet dat. Vuil zijn we toch al. Ook maak ik nog een mooie smakker op mijn knieën en zie wat bloed eruit komen, kijken we later wel naar. We zien de toren van het drielandenpunt weer in beeld en gaan terug naar de post, zelfde als de 2. Als ik daar weg ga is het gelijk heel rustig op het parcours en ga ik nog een keer richting grond, nu plat met mijn gezicht op mijn polsen en schouder. Au, au en heel veel au nu in mijn schouder, dat wordt wat morgen denk ik. Ondertussen is het een beetje opgedroogd op de gladde stukken en kun je daar wat dribbelen. Dat is van korte duur want nu zitten we op de route terug van de 58 km en die hebben echt alles omgeploegd. Er zit een stukje skihelling bij van een meter of 50 waar je bijna met handen en voeten naar boven moest kruipen zo glad. Het hardlopen omhoog is allang over en een leuke tijd gaat het ook niet worden daar baal ik echt van. Gelukkig de laatste post en iemand zegt nog 17 km! Meevaller denk ik en door echt afzien was het toch al ondanks dat de laatste km het parcours makkelijker waren als de eerste 75. Ook hier komt weer een eind aan en niet tevreden met mijn tijd en plaats. 11:29 en een 20 plaats van de 280 deelnemers niet tevreden maar toch een voldaan gevoel. Volbracht, heel veel hoogtemeters en spekglad! Misschien meer trainen hierop, alleen ik zou niet weten waar en wanneer ik zo iets weer doe en waar je dit moet trainen zonder blessures op te doen. Daarom geen naar gevoel er aan overgehouden en gewoon op naar het volgende. Hans was dacht er natuurlijk hetzelfde over, blij dat hij de 100 ook gewoon weer gedaan heeft met dezelfde twijfel als ik had en ook lekker gevallen en toch genoten ervan. Hij zat net over de 14:00 en op plaats 94. Er blijken er 224 binnen de cut off tijd te zijn gefinisht en die was om 24:00 er waren 300 starters op de 100 en nog een 80. Op de 83 km.
voor de statistieken: ik was 1 man 55 en Hans 3 man 55. Daar kunnen we toch mee thuiskomen, bij een cross waar40 man totaal meedoet hebben ze een prijsuitreiking voor iedere categorie, wij de eeuwige roem. Zie https://statistik.d-u-v.org zoeken op naam.
Achteraf was het een leuke en voor mij super zware trail. Ongeveer 3000 meter omhoog en dus ook weer naar beneden en dat met een super gladde ondergrond is als je er op terugkijkt toch wel weer leuk. Ondanks dat ik niet echt van de uitzichten en de natuur heb kunnen genieten, heb ik achteraf toch wel mooie dingen gezien. Veel buizerds en mooie uitzichten, alleen onder normale omstandigheden zou ik er nog meer van kunnen genieten. Nu een dagje later valt de spierpijn wel mee, alles zit wel wat vast van boven tot onder en mijn schouder is erg gevoelig. De knie is een leuk sneetje wat wel blijvend te zien zal zijn.
Weer een fantastisch mooie trail in België! We, Hans en ik, rijden om 05:30 weg naar Villers la Ville in België waar in een ruïne van een oud klooster de trail start. Ruim op tijd zijn we er en na de toiletbezoeken en oppikken van het startnummer gaan we richting start.
Om 08:00 worden op één of andere manier weggejaagd en zijn we onder weg. Na een rondje door de oude kloostertuinen gaan we de weg op omhoog over kinderkoppen die krijgen we op nog meer plekken en dat loopt niet echt lekker, zeker niet na een km of 30.Het parcours is tot een km of 17 uitgezet en dan mogen wij een km of 20 op gps lopen. Over het parcours kan ik echt alleen maar pluimen geven, echt alles erin wat je wilt. Er staat een filmpje op YouTube voor de liefhebbers. Vooraf was aangeven dat er Ruim 500 hoogtemeters in zaten, waren er dus 1000 en ook dus 1000 naar beneden, steile klimmen en lange glooiende ook naar beneden dus. Ondanks de droge dagen zat er een stuk in dat je door een soort van riviertje moest droge voeten houden lukte niet. Ook mooie open stukken, echte singeltracks, gravelpaden met die heerlijke stenen en als toetje een paar steile hellingen waar je met handen en voeten naar boven moest. Het was dus echt genieten! De eerste 30 km ging het echt super maar daarna begon het klimmen toch wel zwaar te worden, ook niet echt getraind dit soort klimmen. Ik liep vanaf het begin achter iemand die het parcours kende, bij het stuk navigeren gingen we een paadje in dat ik gewoon niet gezien had en ook niet opviel. Hij ging rechtsaf voordat ik het in de gaten had, keek ook bijna nergens op zijn horloge. Was ook een echte trailloper, naar beneden en naar boven moest ik echt mijn best doen om er bij te blijven. Helaas bij de 30 ging hij langzaam weg en is uiteindelijk 5 minuten voor mij gefinisht. Vanaf de laatste post, nog 8 km, was het klimmen niet hardlopend meer te doen en Over de laatste 5 km deed ik 40 minuten. Alleen als ik dit terug kijk ging dit bij iedereen in een zeer langzaam tempo, zaten die handen en voeten klimmen in! Als ik over de finish ben zie ik dat ik 5 overall ben en 4:25 er over gedaan heb. Hans komt er ook aan en finisht in 5:32. We zijn het er over eens dat het een super mooi parcours was en gezien onze trainingen we ook zeer tevreden mogen zijn met deze tijden! Als ik de dag erna uitloop voelt het eigenlijk niet slecht, alleen de bovenbenen voel ik van het dalen en wat zwabber benen. Op naar een volgende uitdaging!
Dit was voorheen de Ecotrail 80 km en daarna 65 nu dus nog maar 52 en werkelijk 50 km, jammer maar het parcours is wel zwaarder geworden. Nu zitten er nog wel lange stukken semi verhard en groffe gravelpaden in, maar in verhouding veel meer single tracks en slechte paden. Ook weet ik nu weer waarom ik dit zo leuk vind. Lekker door de modder, glad, nat, wortels, dan vind ik het leuk. Heerlijk trailen en stukken helemaal alleen door het bos niemand te horen of te zien.
Om 08:30 worden we na een leuk muziekstukje van een doedelzak speler weggeschoten. Ik start op mijn eigen tempo en loop ergens rond plek 15 schat ik en denk aan vorig jaar toen ik eerste man overal was. Het gaat nog een lange wedstrijd zijn en mijn gemak houden is belangrijk. Het groepje waar ik in loop is een gevarieerd gezelschap, op de vlakke stukken lopen ze weg en bergaf loop ik er weer bij, er is er 1 die totaal niet bergaf durft en ook nog 1 die bij wat gladdere stukken het moet laten gaan. Ik laat ze een meter of twintig voor me lopen en wacht lekker af. Om de 10km. een gel en drinken, er staan maar 2 posten 24 en 35 km. dus eigenlijk gewoon alles zelf bij hebben is het beste. Rond de 18 km krijgen we een hele lange single track, super slecht er was ook een run bike run en de fietsers konden er niet door alleen met de fiets dragen. Dat was het groepje dus waar ik in liep, gelijk een paar 100 meter losgelopen. Op naar de post beetje water en door. Een paar hele lange klimmen en weer wat mensen ingehaald, nu begin ik weer aan een podium te denken! Ik kan lekker mijn tempo blijven lopen en haal af toe no iemand in. Weer een paar hele leuke single Tracks, bijna niet te zien zo smal super paadje met wortels en lekker ongelijk. Als dit klaar is komen we op bekend terrein van de andere jaren. De tweede post is een feit en wat water en door. Weer een aantal lange klimmen over gravel en die stenen voelen niet echt fijn meer nu. Voordeel is dat de km lekker opschieten en ik al aan een podiumplaats denk. Deze km zijn hetzelfde als andere jaren en er lopen nu veel lopers van de 25km die ik opveeg, dat geeft altijd een extra boost! Ineens staat er een bord met nog 2 km en lopen dus anders als de andere jaren. Appeltje eitje nu. De renbaan op en nog 500 meter en het zit er weer op. Als ik over de finish ben komen ze van de organisatie melden dat ik 2 ben, nummer één zat een minuut of wat voor mij, dus het had een km 5 meer moeten zijn dan had ik hem ook gehad, denk ik. Weer een podium en een lekkere Chimay blond. Die zal ik met veel plezier leegmaken binnenkort.
Top georganiseerd en een veel leuker parcours, maar wel de laatste keer hier 4 keer is genoeg. Op naar de volgende uitdaging.
Na de teleurstelling van vorig hadden we, Hans en ik, gelijk besloten om dit jaar terug te gaan. Dus op woensdag 3 mei in het vliegtuig op naar Hongarije. We zijn er dit keer een dag eerder als vorig jaar dus kunnen we alles heel relaxt doen. Om een uur of 3 mogen we het hotel in, all inclusive ook nog en kunnen we lekker wat eten en drinken. die avond kunnen we mooi inschatten hoe laat het donker wordt voor de planning van de dropbags. Na een heerlijke nachtrust zijn we de volgende dag redelijk op tijd wakker en lopen we na een heerlijk ontbijt richting start om de dropbags af te geven en de wedstrijdchips op te halen. In de middag is er een briefing en daar gaan we ook naar toe, gelijk is er een al you can eat pasta party welke ook bij de inschrijving inbegrepen is. Na ruim een 15 minuten Hongaars aangehoord te hebben zegt er ineens iemand” for the international people are there any questions” en dat was het. dat was dus de briefing lachen we! we wandelen terug en gaan nog lekker wat drinken en eten. in het hotel.
Racedag!
Na een heerlijke slechte nacht slapen, zenuwen, zenuwen en zenuwen lang geleden dat ik zo zenuwachtig was wandelen we om een uur of 6 richting start met een strak blauwe lucht boven ons. Na een stukje High way to Hell van AC DC wordt er in het Hongaars afgeteld en mogen we eindelijk om 07:00 weg voor ons rondje. Heerlijk om te mogen lopen na al die zenuwen. Ik heb er dit jaar heel veel vertrouwen in en loop een lekker tempo. Bij de posten, er staan er 42, probeer ik 1 beker sportdrank te pakken om de 15 a 20 km wil ik een Maurten gel nemen die in mijn zak zitten en voor ik er erg in heb ben ik al bij km 20. We lopen nu over fietspaden langs het meer met wat bomen en heerlijk fluitende vogels. Als we rond de 30 zitten krijgen we de eerste klim en deze wandel ik stevig naar boven, nu gaan we naar de eerste grote post op 39km.Dit is bij sponsor Varga een wijnboer waar we door het pand lopen tussen joekels van wijnvaten wat toch wel heel bijzonder is. Ondertussen hebben we al diverse keren ook de spoorlijn overgestoken, als je door het rode licht loopt is het eindde wedstrijd er staan heel de wedstrijd 2 man om te controleren. achteraf blijkt dat er toch teams daarvoor uit de wedstrijd zijn gehaald. Rond de 50km gaan we de eerste klim op richting een kasteel wat een hele stevige klim is. Nu komen we op het voor mij moeilijke stuk hier ging het vorig jaar fout en bij de 60 was het toen over. Nu loop ik met opgeheven hoofd en vol zelfvertrouwen verder naar het onbekende. Het parcours wordt eigenlijk alleen maar mooier en zo ben ik weer bij de post waar je ook een maaltijd kunt nuttigen en ik neem een bordje pasta. Voor ik het vergeet er staan ook posten waar je de chip moet laten scannen deze zijn van te voren niet bekend maar staan om de ongeveer 10km je mag er 2 missen. Als je bij zo’n post komt staan ze al te roepen en met de scanner te zwaaien. Op de posten wordt je echt super geholpen, als je drinken wilt helpen ze echt met alles. De run is green en je loopt met een eigen beker en dat zijn van die slappe dingen die niet blijven staan. Ook geven ze alles aan waar je om vraagt, ze kauwen het net niet voor, echt een top organisatie. Op na de eerste dropbag km 90. ondertussen lopen we aan de andere kant van het meer en zitten er hele rare dieren in het riet die een heel bijzonder geluid maken, Hans had ze ook gehoord en zei precies hetzelfde. Het is ook heerlijk warm en de zon brand lekker op mijn hoofd wat een lichte hoofdpijn geeft, daarom het ik al even besloten om vanaf km 4o minimaal 2 bekers sportdrank te nemen. Bij de posten staan ook tomaten en keukenzout waar ik mijn stukje tomaat in dompel, boterhammetje erbij soms alleen met boter soms met jam heerlijk. Van te voren had ik in gedachten en hoopte ik dat ik tot de 140 goed zou blijven gaan dat is nu in ieder geval nog wel. Aan de andere kant van de start zitten we nu en hier zijn veel hotels en campings . De wegen zijn heerlijk rustig het publiek roept haydar haydar dacht ik, bleek dus hajra te zijn wat ongeveer hetzelfde klinkt. gelukkig is de zon al minder sterk en de hoofdpijn hetzelfde gebleven. 105 km, halverwege nu gaan we terugtellen wat een …….eind denk ik en waar zou Hans nu zitten denk ik.Hier liggen heel veel platte hazelwormen op de weg valt me op, soms ook een gewone ronde, die leefde dus nog erg mooie beestjes en de vogels fluiten er heerlijk op los het wordt alleen maar mooier. De sportdrank ben ik eigenlijk wel een beetje beu, alleen is er weinig keuze wat dat betreft, water, cola of sportdrank misschien een tip om wat andere smaken sportdrank te hebben. De km vliegen nog steeds voorbij en ik ben bijna bij de 2 dropbag van mij km 14o. Weer even aan mijn maatje gedacht, waar zou hij zitten? Het gaat nog steeds, naar omstandigheden, lekker en ik besluit om geen jasje te pakken voor de nacht. Ik weet nu al dat ik ga finishen, het is nu nog maar 70 km en de cut off tijd haal ik makkelijk. heerlijk de nacht in, ik vind dat zo iets speciaals. Het is volle maan en hij is ook verschrikkelijk mooi om te zien. Zelfs in het donker fluiten de vogels nog, ik voel mijzelf zo gelukkig en bijzonder dat ik dit allemaal mag meemaken en hoop dat Hans dat ook kan en vind! Ondertussen heb ik besloten dat ik vanaf de 170 ongeveer cola ga drinken. We komen weer bij de spoorlijn en er staan nog steeds 2 man bij iedere overweg te controleren en kou te lijden. Ik heb er nu spijt van dat ik niks warmer aan gedaan heb, het is wat aan de frisse kant. Bij de 160 km krijgen we een hele stevige klim, de langste en zwaarste van het rondje, omhoog over de spoorlijn. Omhoog gaan betekend ook weer dalen en dit is net zo als omhoog stijl en lang dat voelt niet echt lekker meer nu. De cola werkt goed en ik heb een paar keer op mijn horloge gekeken, doe ik normaal niet en ik blijk een gemiddelde van 10 km per uur te lopen! Hoe kan dat nou denk ik, op zoek naar klokken bij de stations maar niks te zien weer kijken, ja klopt toch 10 per ongeveer. Ook de koekoeks, die hier heel veel zitten, staan niet bij!. Dat kan niet denk ik en bij de 165 kijk ik bij de post en blijkt het toch te kloppen. Nu voel ik mijzelf weer super, op wat pijntjes na dan, ongeveer alles onder de gordel is gevoelig of is het nou pijn. Na de volgende post, 170km, krijgen we nog een korte maar stevige afdaling en ik wil naar beneden dribbelen alleen ik kan mijzelf niet houden en het schiet ergens in mijn rug! Beng, hardlopen is over lekker slim Jan denk ik waarom ook niet gewoon gewandeld naar beneden, coördinatie was al niks en dan hardlopen naar beneden amateur dom dom en nog eens dom! Ik besluit om gewoon stevig te gaan wandelen, het ziet er niet uit en zeer deed het toch al. Met nog 40 te gaan haal ik nog steeds de cut off tijd dus niet klagen maar lopen. Stiekem even aan iemand achter me gedacht en hopen dat hij nog bezig is dan red hij het ook. De plaatsnamen hier zijn echt verassend zie ik en beginnen zeer gevarieerd met Balaton. Nadeel van wandelen is dat het extra lang duurt, voordeel ik zie nu ook niks van de omgeving, coördinatie nul en het ziet er niet uit. Ik kom nu op bekend terrein langs deze weg is het nog een km of 20 3 uur wandelen nog en door. Saai, saai en heel saai is het nu maar ik moet door kan niet meer genieten en wil zo snel mogelijk finishen nu. Eindelijk loop ik langs de weg het laatste stukje om Balatonfured in te lopen, 6 km nog een klein uurtje. Het begint langzaam licht te worden en ik loop nu de boulevard op richting ons hotel. Eindelijk daar is de rotonde nog 300 meter, even die rot stenen omhoog, er komen startende teams naar beneden gevlogen en hier staat de laatste chippost en stopt de tijdregistratie. Op de blauwe loper dribbel ik door mijn finisher lint en voel even niks meer.
Over de finish besef ik pas wat een …… eind het is. Ik heb een Fishermans friend momentje en ga rustig zitten krijg drinken aangeboden en wat te eten, heerlijke goulashsoep. Er staan 2 massage tafels waar ik even op ga liggen om mijn rugje te laten behandelen. Hij vraagt en duwt duwt nog ergens wat, zeer deed het toch al, plok voel ik klaar zegt hij. dan sjok ik terug naar het hotel met een hele grote lach, finisher shirt, finisher lint, medaille met foto erop ge-etst, wat pijntjes en een ervaring waar ik nu nog van vol schiet.
Als ik terug op de kamer ben is het eerste wat ik denk “he de bedden zijn opgemaakt en het is 06:45 hoe kan dat nou!” O ja ik heb een dag gemist. Dan ga ik kijken waar Hans zit en dat blijkt rond de 180km te zijn. Top denk nog in de wedstrijd, ruim binnen de cut off tijd de bikkel en finishen daar twijfel ik niet aan. tig appjes van vrienden en familie die mij dus live gevolgd hebben zo vroeg, SUPER bedankt daarvoor. Ik ga douchen, eten, drinken een dutje doen, even naar huis bellen en Hans opwachten voor het hotel. Rond half elf probeer ik normaal naar beneden te lopen om op de stoep voor het hotel te gaan zitten en Hajra naar de lopers te roepen. Daar komt hij aan de bikkel met een big smile en met een ingehouden traantje maak ik een foto. Het eerste wat hij zegt is ‘je bent toch wel gefinisht? Tuurlijk zeg ik” en ik zie een nog grotere lach. Ik zeg loop maar door en geniet van je finish moment ik loop even niet mee nou.
Als hij daarna gedoucht heeft en we eindelijk onze ervaringen kunnen delen zijn we het er over eens dat het alles waard was, 4 maanden training met veel nemen en weinig geven thuis, overal op letten wat voeding betreft en zo nog veel meer. Ik had voor mijzelf besloten als het deze keer niet zou lukken ik zou stoppen met het echte ultra gebeuren en wat blijkt Hans had dat ook. Ik besef mijzelf ook van iets anders raars, nog steeds geen 24 uur gelopen!
Alle twee een super ervaring rijker in twee super tijden, Hans: 28:21 en 67 man 84 overall gefinisht. Jan: 23:07 en 13 man en 16 overall 221 deelnemers en 138 gefinisht
Ik schrijf dit verslag nu 4 dagen na de Ultrabalaton en besef nog steeds niet dat ik het gedaan heb, het voelt zo raar ondanks dat ik lichamelijk echt wel voel dat ik het gedaan heb.
1 april en geen grapje de Dinah might ultra run. Ruim 100 km door de Noordoost polder, met perfect weer regen en noordoosten wind.
Na de briefing van organisator Johan, erg leuke weetjes over de polderroute, zijn we weg. Ik start vol vertrouwen op deze afstand en ga in een lekker rustig tempo genieten van alles. Bij het eerste stukje onverhard zijn de voeten al nat en dat beloofd wat voor de verdere route, gelukkig zijn de eerste 50 km het makkelijkst. Na en km of 15 komen we bij het Ketelmeer en pakken we de route van de 3 bruggen ultra een stukje in de verte zie je de brug waar de eerste post is. Daarna krijg je een mentale training van ruim 10 km, één lange rechte weg, wel makkelijk lopen met navigeren op je horloge, waar ik onderweg nog een begeleider krijg in de vorm van een Labrador die ruim een km mee loopt. Hierna gaan we een mooi stukje bos in, ook weer een groot waterballet en spekglad. Dit bos gaat over in het Waterloopbos dit is een monument wat erg leuk is om doorheen te lopen. Na dit mooie stuk gaan we naar de 2 post en regent het heerlijk. Post 2 is een verrassing voor de organisatie, zaten in de auto te wachten vanwege het slechte weer, maar een compleet feestmaal top organisatie. Hierna gaan we de dijk op, lekker wind tegen met regen, koud een fietspad met ganzen, ganzenpoep, eieren en andere vogels. Hierna gaan we gelukkig wind af na een pad wat eigenlijk geen pad is op weg naar de Preekstoel, dit was glad en ook weer een groot waterballet met akkerranden en weiland. Ik ben blij als we een fietspad op gaan maar helaas na een km gaan we weer in tegenovergestelde richting de preekstoel, weer heerlijk blubberen. Gelukkig komen we weer op een fietspad en ga door het mooie oude dorp Blokzijl en zitten we op ongeveer de helft. Nu gaan we lekker met de wind in de rug een paar verharde km maken op weg naar de 3 post om daarna heerlijk een half marathonnetje in het bos te spelen. Dit was perfect uitgezet op gps, alleen in de praktijk zitten er paadjes bij die visueel bijna niet te zien zijn en dit in combinatie met waterballet en glad, het lijkt soms meer op skiën. Ook leuk dat je soms een extra lusje mag maken voor een, trap omhoog, speciale bijzonderheid en meer van dit soort dingen super leuk! Toch ben ik blij als we het bos uit zijn en ik weer even verhard mag lopen. De laatste km gaan nu in, nog 18 te gaan en zo goed als allemaal met droge voeten nu. Allen nog even de berg op van de oude vuilnisbelt, nu een golfbaan, een rondje bovenlangs en naar beneden richting Emmeloord. Dan is het nog ongeveer 5 km en na de N50 voor de laatste keer overgestoken te hebben zie ik de finish. Nog ruim 2 km voor ik bij Johan op de oprit finish.
Wat een erg leuke en goed georganiseerde loop, met alles erin, trail, mentale training en in de polder altijd wind. De afterparty met pasta, soep en pasteitjes was ook gewoon top. Ik heb genoten en wil de organisatie super bedanken voor een prachtige dag! Organisatoren van ander wedstrijden kunnen nog veel leren van Johan.
Ja wat moet ik hier over zeggen! Tranen met tuiten huilen helpt niet, klagen ook niet en schelden ook niet. Ik ben gewoon niet meer in staat om met de huidige voeten op een biljartlaken heel langzaam rondjes te lopen. Na 20 km twijfelde ik al of ik andere schoenen aan zou doen, de bunionette speelde flink opgaan beide voeten. Tempo was rustig, hartslag was wel iets aan de hoge kant maar niet verontrustend. Wel had ik last van winderigheid en dit lag waarschijnlijk aan de sportdrank van de organisatie, ik kon alles eten en drinken. Na 35 km begonnen de voeten echt te pieken op de verkeerde plaatsen en vond ik het wel verontrustend worden, geen ontstekingen nu. Wanneer ik iets versnel gaat het wel beter, alleen ga ik dat niet volhouden. Voorbij de marathon besluit ik om geen risico te nemen en gewoon mijn tent op te zetten en gaan slapen. Dan kan Hans lekker zijn ding doen en zie ik wel wat er verder gebeurt. Lekker mijn schoenen uit, wat een fijn gevoel geeft dat en dat betekent dat ik de juiste beslissing benoemen heb. Ineens staat Hans bij me en zegt ook te stoppen, ik probeer hem nog aan de gang te krijgen maar ook hij wil heel blijven. Onderweg, naar huis spookt er van alles door mijn hoofd en ook dat van Hans. Wat ging er nu mis! Het geeft in ieder geval geen fijn gevoel. Zondag ga ik met dezelfde schoenen 30 km in een iets hoger tempo en totaal geen last, waren iets geïrriteerd maar het wordt niet erger. Maandag weer 27 km, langzamer andere schoenen en weer geen last. Ik hou het erop dat een strak vlak asfalt parcours niks voor mij is. In Steenbergen heb ik de 12 uur gedaan, rondes van 2,5 km, alleen dit was een straten parcours, asfalt klinkers, stoepje op en af. Dat vonden sommige toen niet leuk maar was wel gevarieerd. Ik denk niet dat ik er nog aan begin, op zo’n parcours dan. Laat mij maar ploeteren en zwoegen. Op naar Hongarije vol goede moed nu!!
Weer eens een leuke wedstrijd gevonden, Dank aan Leonie daarvoor. 65 km. rond Walcheren als voorbereiding voor Hongarije. Verschrikkelijk mooie wedstrijd, parcours is echt genieten. We starten in Vrouwenpolder en lopen richting Veere, heerlijk rustig en asfalt, ok de omgeving is gewoon genieten. Na de post in Middelburg, saaiste stukje van de route maar je hebt altijd wel ergens stukjes die je toch moet verbinden met elkaar, lopen we richting Vlissingen. Na de auto haven gaan we door een natuurgebied richting Vlissingen haven. We lopen over de sluizen en gaan de stad in, een emotioneel momentje krijg wanneer ik langs de plaats kom waar ik as van mijn ouders heb uitgestrooid, sterk spul die Fisherman friends. Als we langs de Boulevard op het schuin asfalt lopen waait het toch wel stevig en ook recht van voren. Op het verste punt van de Boulevard gaan we de duinen in en begint het echte werk, omhoog, omlaag en dat heel veel keer totaal toch 480 hoogtemeters in het rondje! Ik zie mensen gaan wandelen en voor mij zie ik Leonie en de 2 mannen waar ze bij liep vanaf de start. Bij een duin op loop ik ineens naast een van de mannen die voor mij liepen, duin af laat ik mezelf helemaal gaan en ben ik hem echt kwijt. Het gat voor mij naar Leonie en compaan wordt steeds kleiner. Net voorbij Zoutelande, dit is tegengesteld het parcours van de kustmarathon, loop ik erbij en doen we netjes om de beurt kopwerk, wind vol van voren. Op het gravelpad richting Domburg moeten ze lossen en bij de eerste strandopgang heb ik een gaatje van een 200 meter. Het eerste stuk strand is zwaar, los zand en hoogwater, gelukkig is het maar een km. Na een stukje door de duinen, heerlijk warm en geen wind ga ik de 2 maal het strand op alweer zwaar, los zand en hoogwater. Nu weer eraf en nog even herstellen, want de laatste 6 km gaan over het strand richting Vrouwenpolder. Dit stuk strand is echt verschrikkelijk, hoogwater, geen vloedlijn, wegzakken tot je enkels of los zand waar je in wegzakt, droge voeten hou ik dus niet. Ik blijf ploeteren en kijk stiekem een paar keer om, loop op de tweede plaats en die wil ik niet kwijt, niemand te zien in de verste verte gelukkig. Bij de strandafgang komt iemand van de organisatie mij ophalen en samen dribbelen we door het heerlijke zand de duinen op. Nu is het nog 500 meter naar de finish en ik ben zielsgelukkig met mijn tweede plaats overall. 65 km in 5:13 op dit parcours had ik van te voren niet verwacht. Top organisatie en parcours!
Weer een jaar voorbij! weer een met hoogte en dieptepunten, gelukkig meer hoogtepunten nu.
Het dieptepunt was echt wel het niet volbrengen van de Ultrabalathon. Dat is er een die ik niet kan vergeten, uitstappen en niet kunnen begrijpen wat er nou precies was. Een geluk we kunnen dit jaar in de herkansing, is al betaald en geboekt!
De hoogtepunten, gelukkig genoeg, Sallandtrail 1 overall, Texel 120 binnen de 11:00 uur, Mega Meijboom trail 65km. 1 man overall. Dan nog Tessenderlo marathon 2 man leeftijdscategorie, marathon Kasterlee 1 man 55 plus en natuurlijk Tis voor niks 1 overall. De poging om dan 3 weken later onder de drie uur in de eerste editie van de wintermarathon Leeuwarden te komen was toch wel iets te veel van het goede misschien. Vanaf Half september tot 24 december, 1 ultra en 4 marathons die niet de lichtste zijn is misschien wel iets te veel voor iemand van 58! Ook alle tijden was ik toch wel erg blij mee, 65 km in 05:37 Tessenderlo 80% onverhard 800 hoogtemeters in 03:18, Kasterlee 800 hoogtemeters en 70% onverhard in 03:12, Tis voor niks 95% onverhard 03:04 en dan Leeuwarden in 03:08 met een bonus km . 2 dagen later de Kerstcross Sprundel toch stiekem een 3 plaats in mijn leeftijdscategorie, podium blijft leuk natuurlijk.
Nu op naar de Ultrabalathon dit moet wel een hoogtepunt gaan worden!
Verder gaan we maar kijken wat er allemaal gaat gebeuren, verder als Hongarije kijk ik nu niet. Dus daarna wordt een grot vraagteken, wordt vervolgd
Wat ik met de Zestig van Texel heb, is dat ik daar na in 2011 de 60 deed de 120 lopers zag en dacht, “ dat wil ik ook eens doen”. Dus bedank ik Silvia omdat die mij meegenomen had naar Texel toen.
Als je de 120 wilt lopen is er een kwalificatie eis, 100 km binnen 09:30 en zo op meer ultralopen een limiet. Daarom is het startveld beperkt en altijd sterk. Dit jaar was het een ijzersterke groep lopers, de elite van België en Nederland.
De wedstrijd:
Om 4:35 worden we losgelaten om eerst bijna 2 rondjes over de wielerbaan te lopen en gaan we bij het Stayokay de weg op naar de Hoge berg! Ik doe lekker rustig en loop alleen zonder begeleiding van een fietser. Het is heerlijk lopen, beetje fris nog en wat wind tegen maar genieten van de stilte en de lampjes voor me. Na een km of 20 wordt het langzaam licht en zie ik een prachtig stukje maan rood kleuren! Het lopen gaat prima, net een beetje warm aan het worden nu. De vuurtoren schiet voorbij en zo loop ik op het fietspad richting de Slufter, waar we de duin over moeten en een km. of 5 door het natuurgebied lopen tussen de pik zwarte koeien met jong, prachtig. Na dit stukje genieten ga ik de eerste keer het strand op en zie een loper voor me die ik langzaam inhaal, nu al denk ik we zitten op de marathon ongeveer. Bij de strand afgang heb ik hem en laat me door het los zand lekker gewoon naar beneden vallen (lopend natuurlijk) dit vind ik geweldig. Het strand lag er goed bij, opkomend water dus straks nog minder plek om te lopen. Nu het bos door om bij Jan Ayeslag weer het strand op te gaan, dit stuk is het echte werk, 5 km los zand en dan bedoel ik ook echt los zand ook bij de strand afgang.
Dat was echt een pittige denk ik en dat krijgen we dadelijk, over 10 km, weer. Bij de pont staat mijn vrouw met een verse voorraad en na de aanvulling en een kus ga ik weer terug na dat leuke strand, dik 60 km nu. Het is al een stukje minder leuk als net nu dat strand, toch wel zwaar nou! Maar ook hier komt weer een eind aan en kan ik lekker op de weg weer tempo maken het bos in. Er staan 2 mannen van de organisatie en die sturen me een zandpad op, andere route als de eerste ronde denk ik, na een paar km kom ik op een weg en staat er niks meer! Ik kijk op mijn horloge, route stond erin en zie dat ik er flink naast zit. Een auto stopt en de bestuurster zegt dat ik verkeerd ga en vraagt of ik mee wil rijden. Nee zeg ik en denk een heel arsenaal aan scheldwoorden! Maar ook nu komt het goed, de bestuurster heeft de organisatie op de hoogte gesteld en ik zit weer op het parcours. Op na het laatste stuk strand, die afgang van nu in dat losse zand gaat echt niet hardlopend nu, maar eenmaal boven en weer naar benden wel natuurlijk. Nu is het 5 km strand, smal druk mensen met loslopende honden, niet zo leuk om tussen te hardlopen. Ook hier komt weer een eind aan en na de strandafgang weer op naar de Slufter! Hier liggen de koeien nu midden op het pad en gaan niet aan de kant! Ondertussen komen de eerste 60 lopers mij voorbij en gaan we de duin weer over het fietspad op richting de vuurtoren, km 90 ongeveer. Het wordt nu lekker warm, windje mee en ik krijg het nu wel zwaar. Na het fietspad langs de vuurtoren richting Cocks dorp en dan de buitendijk op, hier is het erg druk met fietsers met dit prachtige weer. Dan maken we een slingertje lang een molen over een paadje van een meter breed, dit is oppassen want de coördinatie is toch wel iets minder nu. Op naar Oosterend, een dorp waar niks te doen is en alleen maar lastige klinkertjes liggen vind ik, wel een heel oud dorpje en mooi alleen nu even niet! Op naar de laatste km! Het valt mij nu op dat er nog weinig 60 km lopers mij voorbij zijn gekomen! Lopen zij nu langzaam of ik hard! Ik besluit, doe ik normaal niet gauw, op mijn horloge te kijken om te zien hoe lang ik al bezig ben, precies 10 uur! Tien uur, dan moet ik het halen binnen elf uur, alleen hoeveel km is het van hieraf nog? Vanaf Oudeschild is het nog 5, dus schat
ik een km of 10! Dat wordt echt aan de gang blijven, dus mee met een 60 loper en ja daar is Oudeschild en ik zie het bord 5 km! Nog even de Hoge Berg op, echt hoog na 117 km! Dan de hoek om en op naar de finish! De laatste 600 meter zijn naar beneden en je ziet de finish en de klok niet. Pas 50 meter voor de finish zie ik de klok! 10:47 is mijn officiële tijd. Wat ben ik hier blij mee, nooit gedacht dat me dat nog zou lukken, 2013 dnf, 2015 11:02 en in 2017 11:27! Trainer Tonio weer bedankt, jij maakt de schema’s en ze werken nog steeds!
Het was weer een prachtig ultraweekend op Texel met na afloop de Skuumkoppe die goed smaakte!
Nu staat er op D.U.V.statistik de uitslag met naar leeftijd geraseerde tijden! Erg interessant!!
De tijd naar leeftijd gerelateerd is 08:59:35 dat is de snelste tijd ooit gelopen daar! kan niet waar zijn toch.
