Een nacht trail van 85 km, 2 rondes over hetzelfde parcours, 2700 hoogtemeters en dus ook naar beneden en 2 maal door een riviertje! Weersomstandigheden, 10 a 15 cm smeltende sneeuw op de grond, sneeuwval, mist en een temperatuur van rond het vriespunt.
Wat een uitdaging!
Ik heb een nieuw hoofdlampje met een bak licht die het normaal 24 uur moet volhouden op 1 maal wissel, alleen de lader zijn ze vergeten nu heb ik 2 halfvolle batterijen, dus durf ik hem niet vol aan te zetten. Zie rubriek materiaal. De oude gaat mee als back up, daar zou ik minimaal 3 maal moeten wisselen en dat gaat bijna niet onder die omstandigheden. Met koude handen 3 aaa wisselen, in het donker.
Hans en ik zijn lekker op tijd weggereden, ze gaven code oranje vanwege sneeuwval in België. Bij Hassel begon het te sneeuwen en werd het ook op de snelweg toch wit! Veilig aangekomen in de herberg, waar het al lekker druk was. We hadden alle tijd om om te kleden en ons klaar te maken. Om 17:31 is de start en zijn we weg voor een onvergetelijk avontuur!
Nadat we mekaar succes hebben gewenst gaan we een stukje over de weg en schieten we het bos in. Eerst even naar beneden, maar dan begint het echte werk klimmen, modder, glad papsneeuw en nu is het ook donker. we krijgen een paar singletracks en ik kom erachter dat ik, als ik alleen loop niks zie! dus ik blijf maar in groepjes lopen om te profiteren van zoveel mogelijk licht. we lopen over paden met sneeuw, nergens kun je zien wat er onder is, dus af en toe zit je in een klein plasje te spelen. Erg zitten stukken bij waar je in een soort van v loopt tussen de sneeuw. paadjes met donkere stenen, wortels die ik een beetje op gevoel moet lopen. Na 17 km is de 1 post en hierna loop ik een stukje verkeerd, jammer lag aan mij niet aan de organisatie. Hier is een pad met sneeuw waar ze aan het werk zijn, soort van buizen leggen, dus je kunt er gewoon nergens normaal over lopen. Dit is een open stukje en hier is het aan de frisse kant. Als we weer het bos in gaan krijgen we weer het zelfde verhaal, omhoog en omlaag, maar dit stuk is makkelijker als het eerste stuk. ik besluit om niet alleen te gaan lopen en geniet echt van alles wat me overkomt. Bij de 2 post heb ik een vast maatje die een ronde loopt. Het laatste stuk is weer uitdagend, met gelukkig ook wat makkelijke stukken. De laatste klim is een echte stevige, maar de afdaling is gewoon glad, stijl en vreselijk donker. dit was echt skiën naar beneden even door de rivier en de 1 ronde zit erop.
Ik besluit om alleen door te lopen als ik met iemand mee kan lopen. ik ben gewoon bang geweest op sommige stukken, omdat ik alleen op mijn gevoel liep en niks zag. Ik heb zo genoten, zit nog vol energie en ik wil zo graag door! Gelukkig er staat iemand die ook de 2 ronde gaat doen en mij mee wilt nemen. Wat ben ik blij, weg zijn we voor ronde 2! Waar het de 1 ronde gewoon glad was is het nu spekglad, waar modder lag is het nu tot je enkels in de modder en is het ook nog gaan sneeuwen. Als je boven bent is het, net als in de 1 ronde mistig en zie niks met je lamp aan, uit ook niet natuurlijk. Wat een uitdaging, mijn loopmaatje loopt met stokken en gaat bergop als een trein, dus ik vraag of hij wel wil wachten op mij! Nu is het echt bikkelen, sommige stukken moet je echt met handen en voeten naar boven klauteren. Naar beneden is gewoon eng, omdat ik geen diepte zie. Naar een lang en moeilijk stuk, hetzelfde als de 1 ronde maar zwaarder is daar weer die post, mijn maatje zegt dat hij het zwaar heeft en dat ik maar door moet gaan, nee samen uit samen thuis zeg ik. ik durf niet alleen verder en er zit niemand achter en of voor ons in het zicht. Alweer dat rotpad waar je nergens normaal kunt lopen en koud hier op de vlakte. We zijn weer in het bos en krijgen de trappen met de leuke brug weer, deze brug beweegt als je erover loopt dus even wiebelen is wel leuk. De stukjes door de dorpjes zijn nu saai, iedereen ligt op bed, gelukkig zijn de uilen wakker en hoor ik er veel roepen. Ineens zie ik een paar groene stipje oplichten en hup ernaast nog 2, ik zoeken met mijn lampje maar het waren gewoon een paar katten. Mijn loop maatje heeft het erg zwaar en zegt iedere keer loop maar, wat ik niet doe en we gewoon samen gaan finishen! hij zegt dat we de 2 ronde niet binnen de 6 uur gaan redden, ik zeg dat ik de vorige ronde hier de kerkklok 10:00 hoorde slaan en nu hoor ik niks. In het laatste stuk bos loopt hij op zijn horloge te kijken en zeg ik dat ik het niet wil weten. De laatste afdaling is nu echt een uitdaging en ik moet tussendoor gewoon een boom pakken om te stoppen, anders knalde ik ongecontroleerd naar beneden.
We gaan door de rivier en zien de finish, hij kijkt weer op zijn horloge en ik vraag het toch! 10:53 zegt hij, dus we redden het toch binnen 11 uur!
10:56 zijn we bezig geweest en ik denk dit doe ik nooit meer! ’s nacht is niks voor mij, in ieder geval niet zolang in het donker. Ik heb hele stukken alleen op gevoel gelopen en gelukkig ben ik maar 1 keer gevallen. Nachtblind heet dat! Dit koste mij veel extra energie, de coördinatie wordt niet beter in de 2 ronde en ook de omstandigheden werden alleen maar slechter.
Hans zit binnen te wachten en vond 1 ronde genoeg, heel verstandig! Wat hij presteert met die km en hoogtemeters die hij maakt, super.Hij vond het ook een geweldige ervaring en heeft er toch van genoten, gelukkig. Ik ga douchen en we nemen nog een warme chocomel. In de herberg is het eigenlijk nog best gezellig, maar we rijden naar huis, lekker naar bed. Als ik uit bed kom zit alles vast, onderrug, schouders, nek, armen ik moet ik echt op gang komen, nog een dagje later loop ik een km of 13 uit en merk dat het echt van het corrigeren is waar ik last van heb, niet van de km. Dus misschien volgend jaar? Met een bak licht alla bouwlamp, wat meer trainen in het donker. Bang zijn is niet erg als het maar niet overheerst, ik vond het toch wel een geweldige ervaring onder deze omstandigheden.
Leuk filmpje zoals het parcours erbij lag: https://www.youtube.com/watch?v=7yWjPhkFAOc
